Hier wil je écht naartoe
Ik weet ook wel dat die hele zomer nu nog moet beginnen maar traditioneel is dit de tijd dat skiliefhebbers zoetjesaan om zich heen kijken waar ze de winter eventueel willen doorbrengen.
Mijn favoriete bestemming is het Dolomiti Superski-gebied. Toegegeven, er zijn plekken waar je sneller naartoe rijdt, maar nergens is het zo mooi skiën als hier. Dankzij de eindeloze hoeveelheden liften die allemaal geschakeld zijn kun je ellenlange afdalingen maken en van berg naar berg hoppen. Bovenop die bergen vind je de allerleukste hutten met het allerlekkerste eten. Ik ben een aantal keer in dit gebied geweest en alles dat ik daarna probeerde viel me tegen. Voorgoed verpest dus. Door die ski-ervaring was ik al straalverliefd op SüdTirol maar nu is er in die liefde een dimensie bijgekomen. Want ook in de zomer is het hier zo zalig toeven.
Afgelopen week verbleef ik een aantal dagen in het mondaine Ortisei, een dorp dat het kloppend hart is van de Val Gardena. Ortisei vergaarde ooit zijn rijkdom door de religieuze houtsnijkunst die hier gemaakt werd. Dat geld werd geïnvesteerd in grote villa’s en kuuroorden, die in de 19e eeuw bezocht werden door de eerste toeristen die op zoek waren naar schone lucht. Die art-nouveau hotels als Stetteneck zijn er nog steeds, compleet met origineel interieur. Sowieso staat Orisei bekend om de vele luxe en aangename hotels die vaak al generaties lang gerund worden door dezelfde families. Ik logeerde in hotel Angelo, dat alles heeft aan comfort (denk spa, denk sauna, denk verrukkelijk zwembad met uitzicht) maar godzijdank nergens poenerig of posh is.
Vanuit dit hotel maakte ik een aantal dagen schitterende wandelingen door de bergen. Nu hou ik zelf van een beetje Anstrengung maar ook voor de minder geoefende mens bleek dat hier prima te kunnen, want er zijn genoeg gondels die je het eerste stukje omhoog smokkelen.
Naast dat hiken ontdekte ik een nieuwe liefhebberij: mountainbiken. Dat leek me altijd hondsvermoeiend en afzien, maar niet met de elektrische bikes van nu. Niet dat je op een sportief vormgegeven brommer zit, maar het zetje van een motortje geeft je wel de moed om die pittige helling te kunnen nemen zonder dat je hart uit je borstkast springt. Het leek me altijd vreselijk lullig, dat elektrische fietsen, maar het blijft een sportieve ervaring die je zo zwaar of licht kunt maken als je conditie toelaat. Samen met een gids, zo’n vrolijke gast die in de winter ongetwijfeld de knappe skileraar uithangt, croste ik een hele dag door de bergen. Dat had ik zonder elektrische hulp nooit volgehouden natuurlijk.
Wandelingen en fietsavonturen werden aan alle kanten ingekleed door eetmomenten, want ook dat is een genot in deze omgeving.
Schlutzkrapfen moet je bestellen: ravioli met spinazie, dé specialiteit van de regio, simpel en goddelijk zacht. Maar ook knödeln mit krautsalat, een eenvoudig boerengerecht dat zo rijk van smaak is en zo goed past bij een potje lichaamsbeweging.
En dan die drankjes! Ferrari is de lokale champagne, geel van kleur en heel aromatisch! Nu was ik zelf alcoholvrij maar ook dat ging me prima af omdat ik de Gingerno ontdekte, de alcoholvrije variatie op voorheen mijn lievelingsdrank Aperol spritz. Gingerino is helaas niet te koop in Nederland maar ik hoop dat een slimme zakenman dit stukje gaat lezen en de Nederlandse markt wil veroveren.
Een oplettende lezer zal misschien zeggen: hû, hoezo al dat Duits, de Dolomieten liggen toch in Italië? Ik ontdekte ook pas deze vierde keer dat deze regio – Alto Adige in het Italiaans – tot 1919 nog bij Oostenrijk hoorde. Ruim twee derde van de bevolking spreekt met trots Duits. Ortisei wordt ook weleens het Lech van Italië genoemd, qua sfeer en classy niveau. Daar hoort inderdaad ook bij dat het niet spotgoedkoop is. Maar met een iets kleiner budget kun je bijvoorbeeld ook naar Kastelruth, een mooi dorp verderop, van waaruit je op dezelfde pistes kunt komen en zomers dezelfde wandelingen en fietstochten kunt maken. Villa Kastelruth is net zo’n sfeervol en comfortabel hotel als Angelo maar door de locatie voor de helft van de prijs.
Tot slot, skiën is een liefhebberij die door klimaatverandering nogal onder druk is komen te staan. Nu ligt dit gebied hoog, dus sneeuw zal er nog wel een poos zijn. Maar in de zomer is het hier dus minstens even fijn en mooi. Als ik moest kiezen ging ik misschien wel voor de laatste variant.
