Franska.nl

Mag ik even een beetje jeremiëren? Weet heus nog wel dat ik beloofd had dat ik heel 2020 leuk zou doen. Heus wel. Maar helaas… mislukt. Goed dat ik niet aan goede voornemens doe, want dat gaat dus niks worden bij mij. Zo wisselvallig als het weer. En m’n stemming is ook veel te makkelijk te beïnvloeden. Nu kreeg ik weer wat ongewenst gedoe van buitenaf aangeleverd, inclusief een irritante verkoudheid, dat helpt ook niet mee qua humeur.

Hatsjoe! 

Sorry. Ik had m’n hand voor m’n mond hoor. Kwam niet op deze tekst.

Het begon in december met een brief van ‘Glasvezel Buitenaf’. Onze gemeente had hen een lijst doorgegeven met adressen. Laat ik er nou heilig van overtuigd zijn dat we al lang glasvezel hadden. Dus 30 december een mailtje naar de gemeente of ze misschien de verkeerde adressen hadden doorgegeven. Kwam geen antwoord op. Intussen begreep ik via een ander kanaal dat het echt waar is; we hebben geen glasvezel. Komt er donderdag 6 februari antwoord van de gemeente met als aanhef: ‘Beste Wendy’. Huh? Wendy? 

Glasvezel Buitenaf heeft in het dorp spandoeken gehangen waarop staat dat je voor 16 maart moet inschrijven. Als 40% van de adressen zich inschrijft, gaan ze het aanleggen, anders gaat het feest niet door. En als je nú inschrijft, betaal je niet de €995,- (kloink!) aansluitkosten. Voordat je je inschrijft wil je natuurlijk wel weten wat het inhoudt. Komen ze met vier partijen aan, bij wie je dan terecht kunt voor het afnemen van internet en telefoon en zo. Voorlopig hebben we nog altijd Ziggo. Werkt (bijna altijd) perfect. Straks is dat glasvezel veel duurder dan Ziggo. Van die vier partijen heb ik stuk voor stuk nog nooit gehoord. Caiway, Delta, Helden van nu en Online.nl. Ken jij ze? Nou hoeft iets waar ik nog nooit van gehoord heb niet slecht te zijn natuurlijk. Er zijn genoeg dingen waar ik wel van gehoord heb die helemaal niet oké zijn tenslotte. Maar jeetje. Voor je beluit tot deelname moet je dus al die opties bestuderen. Zo’n ontzettend saai klusje. Blèèh. En hatsjoe!

Ach, er zijn altijd nog vervelendere dingen. Bij een ziekenhuis, waar ik afgelopen week stilstond met m’n auto, omdat ik op iemand stond te wachten, rijdt er zo een taxi achteruit tegen me aan. Gedoe. Formulieren. Verzekeringen. Schadebedrijf. Saai. Paar dagen later, onderweg van een afspraak, ‘bam!’. Steen op m’n voorruit. Weer gedoe. Naar de ruitenreparatieservice. Hatsjoe!

En dan is ook onze wilgenboom nog half ‘geslacht’ afgelopen week. Misschien weet je het nog. Oudjaarsdag in brand gestoken en nu tot risico voor de omgeving verklaard. Er moest toch eerst een kapvergunning komen. Nog best veel werk zo’n ellenlang formulier invullen met ook nog foto-bewijsmateriaal erbij. Gemeente kijkt er even naar en stuurt na een aantal herinneringen eindelijk een soort standaardbrief-vergunning. Een week later (wel lekker snel deze keer) sturen ze een rekening als gezellig toetje. Leges. Vierenveertig euro. Ik weet dat het aller-, allerbelachelijkst is om nu nog euro’s naar guldens om te rekenen, maar in sommige gevallen doe ik dat toch ineens. Want het is toevallig wel 96,96 gulden. Bijna honderd gulden dus. Voor een standaardbrief. En nu is de boom dus half geslacht. Slachtpartij gaat binnenkort verder. Degenen die ermee bezig waren durfden het ineens niet verder aan. Zat ik gisteren dus nog eens extra in m’n piepzak met die storm. Heel de dag bang geweest dat ie om zou vallen. En bedankt. Hatsjoe!

Meer thuis zijn betekent ook meer tijd om rond te kijken. Ook in huis. Met als gevolg dat ik tussendoor wat kluswerk verricht. Hier een kwastje, daar een stuucje. Koop ik ineens een staande lamp, want het is nogal donker in die ene hoek. Dat valt me dan nu op, nadat we hier sinds de jaren tachtig wonen. Oeps, lamp werd zonder lichtbron bezorgd. Moet ik daar weer achteraan. Niet mijn favoriet soort shoppen zeg maar, zo’n lampenwinkel.

Al met al een week vol saaiigheid

Hoewel… Wel veel gezelligheid ook tussendoor. Stond zomaar ineens iemand met een gigantische bos bloemen voor de deur. ‘Zal wel voor de buren zijn,’ dacht ik, ‘pak ik wel even aan voor ze.’ Niks hoor. Voor mij. Wow! Van Danique, als afscheid, omdat ze nu toch echt definitief weg is bij Franska.nl en in Londen woont.

Ik wil Danique bij deze nogmaals van harte bedanken voor alles wat ze gedaan heeft voor Franska.nl. En dat was heel, heel veel. Een diepe buiging van bewondering en dank! Die bos wordt ook nog met de dag mooier, er gaan nog steeds bloemen open. Even zien?

De post bracht een heerlijk huidverzorgingspakketje van dr. Hauschka, toevallig een van m’n favoriete merken. Iets nieuws van hen, dat vanaf 20 februari in de winkel is: ‘Regeneratie dagcrème en regeneratie olie’. Klinkt alsof ik binnenkort weer een huidje van een jonge meid heb. Meteen aan het testen geslagen natuurlijk. Ik meng crème en olie door elkaar en volgens mij werkt het als een dolle. Lelijke plekjes verdwijnen ook ineens als sneeuw voor de zon. Je begrijpt: ik smeer nog even door. Kijk, dit is het:

Vrijdag een stel leuke vrienden aan de deur om hier muziek te maken. Gezellig. En ondertussen staat de tuin te bloeien alsof het volop lente is. Alleen de wilde pruimenboom nog niet, die wacht altijd tot carnaval. Nog een kleine twee weken dus, maar de knoppen staan al op openbarsten. En ik ontdekte tussen de sneeuwklokjes uit de tuin van m’n moeder, die hier intussen al zeker vijf jaar in mijn tuin staan, ineens sneeuwroem-bloemetjes. Een verrassing van m’n moeder dus. Dat is natuurlijk het allermooiste. Met andere woorden… het werd uiteindelijk toch best nog een leuke week.

Oh ja. Nog even een vraagje. Heb jij ervaring met (een van) die glasvezelpartijen? Dan hoor ik dat heel graag even. Dankjewel alvast!

Ik wens je een zo mooi mogelijke nieuwe week.

Liefs,

Franska