Franska.nl

Niet dat ik nou veel in m’n agenda kijk, want zo spannend is die op dit moment niet, maar toevallig had ik gezien dat Margreet en ik een afspraak hadden staan voor afgelopen vrijdag. Ze zou met man en zoon bij ons komen eten. Die afspraak hebben we er ergens in februari ingezet. Jammer, jammer. Zo makkelijk lukt het ons niet om een afspraak te maken. Krijg ik vorige week ineens een appje van haar: ‘Hee, dat samenkomen vrijdag wordt ‘m natuurlijk niet, maar wat als we wel samen koken en eten? ‘t Is maar een ideetje…’

Ik zag het meteen voor me. Wat ontzettend leuk. Die Margreet toch, hoe komt ze erop? Maar ja, je bent creatief of niet. Ik reageerde met m’n menu-plan voor de hele week, want zo doe ik dat, sinds ik vrijwillig opgehokt zit en alles op tijd online en bij de groenteboer moet bestellen. Daarvan afwijken is dus nogal ingewikkeld. ‘Nou, als jij een recept hebt, dan maak ik je boodschappenlijstje wel na”, appte ze terug. Op m’n lijst was de vrijdag nog een beetje open, omdat ik nog wel wat in de vriezer heb en niet met restjes wil blijven zitten.

Pesto was ook al gemaakt. Vervolgens heb ik het menu verder ingevuld en is Margreet gaan shoppen. Die moest dus naar worst met venkelzaad op zoek. Ik had die al in de vriezer liggen van Brandt en Levie. Oeff… dat leek me niet zo makkelijk te vinden. Ze zou haar best doen. Niet veel later een appje met foto. Nou jaaa…ze had ‘m! ‘Check! Zomaar om de hoek bij ons lokale winkeltje.’

Het menu: vooraf borrelen, met naar keuze een glas wijn, bubbels of een Aperol spritz (ik) met daarbij toastjes met zelfgemaakte tapenade en chips. Daarna bulgur met pesto, venkelworst en een salade van heel fijn geschaafde venkel met geraspte wortel. Zat in m’n groentepakket deze week, dus moest op. Daarna wat lekkere kaas en als toet ijs met karamel.

Dat werd dus elkaar op de hoogte houden van de stand van zaken tijdens het koken, proosten via facetime, waar we vervolgens, alsof het de normaalste zaak van de wereld was, een paar uur zaten te kletsen en daarna  met z’n allen (op vierennegentig kilometer afstand) tegelijk aan tafel. Heel anders dan we het twee maanden geleden voor ons zagen, maar toch onverwacht hartstikke leuk. En verbonden, ondanks de afstand. Sterker nog, het lijkt serieus nog steeds alsof we visite hebben gehad. Lieve Margreet, dank voor het ontzettend leuke idee. Ga ik vaker doen. Eens kijken of het met Finland lukt. O nee, daar wacht ik nog maar even mee. Die gaan natuurlijk eerst in de sauna en springen vervolgens het meer in (doe ik hier niet zo makkelijk na) en dan pas daarna aan de borrel om op z’n vroegst rond tienen ’s avonds te eten. Eerst maar even een sauna bouwen en een meer graven. Tijd zat nu.

O ja…

Ik zou het bijna vergeten: Koningsdag. Van harte gefeliciteerd met Willem-Alexander! Wie weet nog dat ie geboren werd? Ik zie nog de Telegraaf bij ons thuis binnenkomen met een paginagrote foto van de kleine Willem-Alexander Claus George Ferdinand in doopjurk (die namen weet ik nog steeds van buiten, jong geleerd…). Ik wilde die pagina netjes glad voor mijn plakboek hebben, maar m’n ouders wilden eerst de krant nog lezen. Dat leverde een nogal ongezellige situatie op, want ik deed daar tamelijk lastig over als kind, geef ik eerlijk toe. Jammer dat m’n ouders het niet meer horen.

Uiteindelijk heb ik de pagina gekregen, kan me niet meer herinneren of dat nou zonder of met kreukels was. Iets te lang geleden intussen. Jaartje of drieënvijftig. Vraag me af of het nog ergens is, dat plakboek uit die tijd. Enfin, als het nog een tijdje zo doorgaat met dat thuisblijven kom ik het vanzelf wel tegen bij het opruimen. Tegen die tijd meld ik me wel weer. Wat ik intussen wel tegenkwam was een kruik oranjebitter. Die ik blijkbaar bewaard heb, omdat ik hem zo mooi vond. Speciaal gemaakt voor 2-2-2002. Wat blijkt? Er zit gewoon nog in. En het ruikt nog lekker ook. Dus… straks maar eens een slokje proberen. Zal toch nog wel goed zijn? Dertig procent alcohol…

Ik wens je een leuke Koningsdag. Eindelijk eens een keertje anders dan anders, al is de reden minder leuk, om het maar subtiel uit te drukken. Vergeet niet om ook een slokje oranjebitter naar binnen te werken. Hoort erbij. Proost, op de koning!

Liefs van Franska