Het eerste dat ik ga doen als corona achter de rug is
Voor me ligt een kakelvers jaar. 2021 is begonnen en man, man, man, wat heb ik er zin in. Vooral in dat ene…
Was het voor jou ook alsof je het afgelopen jaar op de handrem leefde? Ik wilde van alles ondernemen, maar steeds als ik vooruit wilde kwam ik met een klap tot stilstand.
Verjaardagen en jubilea kon ik net als jij niet vieren. Vakantieplannen moesten in de kast. De redactie in Amsterdam leek iets uit een vorig leven want daar ben ik al sinds de eerste toespraak van Rutte in maart niet meer geweest.
Maar het ergste vind ik nog dat ik, buiten mijn meneer en pubers, niemand kan aanraken. Ik heb zelfs m’n ouders al bijna een jaar niet meer geknuffeld. Als we elkaar zien dan staan we maar een beetje onhandig om elkaar heen te draaien. We proberen iets met een elleboog, maar ooooh wat mis ik dat echte fysieke contact. Ik heb honger… huidhonger.
Ik ben nogal van de aanrakerige soort en dat ik een vriendin die ik jaren niet heb gezien niet stevig kan omhelzen… ik vind het maar een karige bedoening. Dus voor mij met stip op 1 voor het nieuwe jaar: zodra ik gevaccineerd ben dan ga ik me toch een potje klapzoenen, omhelzen, knuffelen en aaien!
Ik heb mijn zoon zelfs beloofd dat ik meega naar een festival. Opeens lijkt het me heerlijk om van de zomer naar bijvoorbeeld Mysteryland of Zwarte Cross te gaan en tussen vijftigduizend mensen naar muziek te luisteren. Gewoon omdat het kan. Normaal gesproken leek me dat de hel, al die mensen op een kluitje die tegen me aan staan te dansen. Bleh, ik moest er niet aan denken. Dan kreeg je van mij De Blik als je te dicht in mijn aura kwam. En nu, nu corona overal op de loer ligt, moet je helemaal uit mijn buurt blijven.
Maar straks in dit nieuwe jaar, als het weer kan… dan knuffel ik je plat.