Nou, dan ben ik maar oubollig

 

 


 

 

Op een gegeven moment ren je niet meer overal zomaar blind joelend en juichend achteraan. Is dat zo gek? Ik vind van niet. Als ik op een rijtje zou moeten zetten wat ik allemaal al als nieuw in m’n leven en in m’n kledingkast en eetgewoontes en muzieksmaak en geuren en make-up en…(ik kan zo wel even doorgaan)… maar wat ik dus allemaal al aan nieuw heb ingevoerd bij mezelf… Stel dus. Dat ik dat allemaal opschrijf. Dan zit je morgen nog te lezen.

 

En dan is een keer de boot vol

 

Op bepaalde gebieden dan. Bijvoorbeeld op het gebied van feestdagen. Heel lang heb ik geprobeerd Valentijnsdag normaal te gaan vinden, maar ik blijf het gek vinden. Ik heb er echt niets mee. He-le-maal niets. En dan worden er nu dus ook alweer jaren verwoede pogingen gedaan om me Halloween in m’n maag te splitsen. Vergeet het maar.

 

Niet mijn ding

 

Hoezo Hal-Lo-ween? Dat is nog veel erger dan dat rare Valentijn. Oké, pompoenen zien er hartstikke leuk uit. Maar om er nou een gezicht uit te snijden… Ik kan er nog mee leven hoor. Als mensen dat nou gigantisch leuk vinden. Lekker doen. Maar heksen, spinnenwebben? Skeletten? Bah. Eng, vies, naar, nergens voor nodig. Doet me allemaal denken aan het spookhuis op de kermis, waar ik ooit een kledderig ding in m’n gezicht kreeg in het donker. Jek jek jek.

 

Heb het wel bestudeerd hoor, al dat Halloween-gedoe, toen ik een keer eind oktober in New York was. Al die ‘versierde’ tuintjes en huizen. Maar ik vind het niet leuk. En best nog een beetje lelijk ook. Maar goed. Het is een nationaal feestje daar. Leuk voor ze. Lekker doen. Vraag ik me alleen af waarom het dan ook hier weer moet worden geïmporteerd? Is toch leuk als elk land zo z’n eigen feestjes heeft? Ik begin echt niet over Sinterklaas. En de ZP-woorden neem ik al helemáál niet in de mond. Ik kijk wel uit. Onder één voorwaarde. Dat ik dan verder niet lastiggevallen word met Halloween.

 

Ik ben dus vandaag even niet bereikbaar. Oh ja, behalve voor pompoen-chocolaatjes, die kan ik hebben. En met Valentijn lust ik eventueel ook wel kersenbonbons. Zo flauw ben ik dan ook weer niet ;-)
 

 

Door Franska

Fotografie portret: Esmée Franken. Visagie: Charlotte van Gulik, Haar: Isabella Greuter