Van sprinkhaan tot bourgondiër

 

Sprinkhaan? Ja. Of graat. Of ribbenkastje. Hoe je het maar noemen wilt. Ik was gewoon broodmager. Als baby was ik al een zorgenkindje, omdat ik alle moedermelk meters ver door de kamer spuugde. Snap ik achteraf best, want ik lust nog steeds geen melk. Ja. Chocola. Dat wel. Lees hier maar. Maar dat was een luxe ding, dus dat kreeg je niet. Alleen heel af en toe.

 

Toen ik een jaar of tien was, was ik gek op touwtjespringen. Kon ik uren mee doorgaan. Een echte sprinkhaan dus. Stond ik lekker buiten in de blakerende zon maar door te springen. Maakten ze zich blijkbaar zorgen dat ik flauw zou vallen of zo. Dus dan werd ik tot de orde geroepen en moest ik stoppen. Hoeven ze intussen niet meer te doen, haha. Touwtje zou nu trouwens ook te kort zijn.

 

Ik lustte later als kind ook nauwelijks iets. Ja. Chocola. Maar ja. Dat was nog steeds een luxeproduct. Dus dat kreeg je niet altijd. En drop. Zelfde verhaal. Wel kip, friet, stukje gebakken vlees, koninginnensoep en Sterovita-vla. (wie kent het nog?) En witte boterhammen met jonge kaas. Oh ja. Ook rode kool. Dat vroeg ik zelfs voor m’n verjaardag als feest-eten. En als het dan iets anders was, dan sowieso geen dingen door elkaar of sausjes of glibberige dingen over andere dingen heen. Jek.

 

Man, dat het nog goed gekomen is met mij hè?

 

Snap je gewoon niet. Is waarschijnlijk dankzij m’n zus. Onze ouders waren een keer een middag en avond weg en zus zou dus koken. Dat was natuurlijk niet mijn ding. Er waren karbonaadjes in huis, dus dat kon niet missen. Gewoon even bakken en opeten. Totdat zus vroeg: ‘Wat heb je liever? Een gewone gebakken karbonade? (en dat moet je dan even hardop zeggen op een hele saaie sombere toon) ‘Of een lekkere karbonade met een sausje?’ (En dat zeg je dan even met een hele vrolijke stem met veel liefde erin.)

 

Tja. als het zo aanlokkelijk gebracht werd, moest er wel iets van kloppen dus koos ik voor het laatste voorstel. En sindsdien… enfin. Het laat zich raden. Er is nooit meer iemand geweest die vond dat ik te lang achter elkaar touwtje sprong…

 

PS. Misschien een beetje dansen en springen op de nieuwe playlist van deze week die weer klaar staat op RadioFranska? 

 

 

Door Franska

Fotografie portret: Esmée Franken. Visagie: Charlotte van Gulik, Haar: Isabella Greuter