Even opbiechten

Ik heb dus helemaal geen kerst gevierd. Tenminste… niet zo uitgebreid als veel anderen dat doen. En daar heb ik twee heel goede redenen voor. Of misschien wel drie.

 

 

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: lieve zus, van harte gefeliciteerd met je zoveelste verjaardag! Zo. Dat moest even. Want ‘ik heb maar één zus, en zo samen is het wel lekker knus’. Dat schreef ik heeeel lang geleden in haar Poeziealbum (ja, zonder puntjes).

 

En zij is niet de enige in mijn directe omgeving die ‘in de buurt van’ kerst jarig is; m’n man is net daarvoor geboren. Met als gevolg dat er uiteraard een boom moet zijn, want die twee hebben namelijk altijd een boom gehad op hun verjaardag, dus dat is traditie. Met als ander gevolg dat het hele feesten en eten zich bij ons rondom de kerstdagen afspeelt. Feestje ervoor en feestje erna. Ook het hele familie- en vrienden-gebeuren, zeg maar.

 

Met als ander bijzonder gevolg dat Kerst bij ons dus helemaal niet dat is waar je veel mensen over hoort praten, dat zogenaamde ‘vreet-festijn’. Het is juist wel dat waar je ook veel mensen over hoort: een mooi, rustig, sober feest van bezinning en aandacht. Ook aandacht voor de kliekjes, want tja, die moeten wel op natuurlijk. En echt vies is het niet, maar het blijven kliekjes. Ook een beetje het feest van een beetje voorbereiding, want ja, zus staat natuurlijk met kerst grote pannen pompoensoep, lekkere paté en gemarineerde kipkluifjes en nog veel meer ander lekkers te maken.

 

Kortom, het hele kerstgebeuren waar iedereen mee bezig is gaat grotendeels aan onze neus voorbij, want er zijn ook grenzen aan het aantal dagen dat je achter elkaar kunt eten en uitgebreid kun koken natuurlijk. Moet wel gezellig blijven. En gegarandeerd dat die feestelijke gezelligheid bij ons dus langer duurt dan ergens anders. Of ben jij toevallig ook met kerst jarig? In dat geval uiteraard van harte gefeliciteerd!

Door: Franska

Afbeelding van Franska