‘Etentjes met vriendje M. waren altijd een feestje’

Artikel beeld

‘Toen mijn zusje heel lang geleden haar vriendje de deur uitzette was mijn moeder in de rouw. Mijn moeder en het vriendje van mijn zusje, dat was namelijk een kwestie van twee handen op één buik. Hij was als een zoon voor haar, zei ze er later eens over. En hoewel ik me daar aan de ene kant een voorstelling van kon maken, vond ik ook dat ze een tikkeltje overdreef door zo ongeveer in een depressie te raken. Had ze niet ingecalculeerd dat het vriendje van je tienerdochter zelden een blijvertje is?

Maar zo simpel lag dat natuurlijk niet voor mijn moeder destijds, weet ik inmiddels uit eigen ervaring.

Want toen mijn dochter met dit vriendje thuiskwam was ik meteen om. Dit was nou een jongen waar ze gelukkig mee kon worden. Afkomstig uit een stabiel gezin, bijna klaar met zijn studie aan de uni, prachtig om naar te kijken, voorkomend, goed gekleed, sportief, maar geen snelle jongen in de verkeerde zin van het woord. Etentjes met vriend M. waren altijd een feestje. Ontspannen sfeer, genoeg te vertellen en veel te lachen. Toen ze op een dag kwamen vertellen dat ze gingen samenwonen, was ik in de gloria. Toen ze eenmaal samenwoonden en na gingen denken over kinderen, nog meer.

En toen kwam daar op een dag de mededeling dat mijn dochter niet met hem verder wilde.

Die had ik niet zien aankomen. We waren notabene net terug van zomervakantie, mijn man en ik, onze dochter en vriend M. Er was geen onvertogen woord gevallen. Er waren geen spanningen geweest. Alles had koek en ei geleken. En nu dit?

Toen ik eenmaal begon met huilen kon ik bijna niet meer stoppen, zo vreselijk verdrietig was ik. Hoewel mijn dochter het ook moeilijk had, kon ik haar even niet helpen. Was het dan mijn bedoeling dat ze verder aan zou modderen met een man die eerder als een broer voor haar was dan als een liefdespartner, vroeg ze me. Nee natuurlijk wilde ik dat niet. Ik had alleen nooit in de gaten gehad dat dit de status quo was tussen hen beide en ze had hier ook nooit iets over door laten schemeren en dat vond ik vreemd. Want mijn dochter had toch geen geheimen voor me? Ze vertelde toch altijd alles?

Wat ik hiervan leerde is dat ze altijd heel veel vertelde, maar niet alles. Niet dit in ieder geval. Ze had me nooit in vertrouwen genomen omdat ze bang was dat ik het niet zou begrijpen en haar niet zou kunnen steunen in het nemen van een beslissing die zonder mijn weerstand ook al pijnlijk genoeg was. En zo huilde mijn dochter uit bij haar beste vriendin – bij wie ze ook tijdelijk kon wonen – en zat ik thuis te rouwen en konden we elkaar even helemaal niet bereiken en ook niets voor elkaar betekenen. Zo moest mijn moeder zich dus gevoeld hebben, toen mijn zusje haar vriendje dumpte. Mijn moeder had zich aan de jongen gehecht omdat ze vond dat hij goed was voor haar dochter. Ze was ervan overtuigd dat deze twee samen toekomst hadden en perfect bij elkaar pasten. Net zoals ik dat met vriend M. had gedaan. Ik miste niet alleen de fysieke aanwezigheid van vriend M. maar was ook een illusie armer, namelijk dat mijn dochter haar ideale wederhelft had gevonden.’

 

\Carina’s naam is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.

Er is veel over te vertellen, over moeders en dochters. Daarom hebben we er een reeks van gemaakt waarin elke week andere moeders en/of dochters aan het woord komen. Allemaal met relaties waar we ons aan kunnen spiegelen, in kunnen verdiepen, over kunnen verbazen, van kunnen genieten en van kunnen leren.

 

Door: Redactie Franska.nl

Afbeelding van Redactie Franska.nl
newsletter image
newsletter close button newsletter image
Word jij ook gezellig
Franska vriendin?
Zo maak je kans op
prijzen en uitjes!