Er is recht gesproken in de zaak ‘de vader van Ruinerwold’
Maar dat is in dit geval toch heel iets anders dan rechtvaardigheid.
En toen kwam hij er zomaar mee weg, de vader uit het Drentse Ruinerwold die zijn negen kinderen jarenlang verstoken hield van de buitenwereld en zich regelmatig aan zijn twee oudste vergreep. De rechter oordeelde van de week dat de mentale gezondheid van meneer zo slecht is dat er van verdere vervolging wordt afgezien. Die mentale gezondheid zou zo slecht zijn door de beroerte die Gerrit-Jan in 2016 heeft gehad op zijn boerderij. Let wel: in 2016. Wat wil zeggen drie jaar voordat een van zijn zonen een buurtkroeg binnenwandelde en daarmee deze hele gruwel aan het rollen bracht. Drie lange jaren waarin het hem wel nog gewoon lukte om zijn kinderen met z’n negenen gegijzeld te houden. Maar nu zou hij dus niet fit genoeg zijn om zich voldoende te verdedigen en zijn zegje te doen want hij is half verlamd, amper in staat om te praten en heeft een ernstig aangetast zichtvermogen en geheugen en beperkte realiteitszin. Het is het advies van het Pieter Baan Centrum dat de rechtbank hiermee volgt en dat centrum zou het moeten weten.
Maar toch.
Als ik dan lees dat voortzetting van de zaak een schending van de mensenrechten zou betekenen – in het bijzonder van artikel 6 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens: het recht op een eerlijk proces – dan moet ik even diep ademhalen. Niet omdat ik vind dat de Rechten van de Mens geschonden mogen worden – om de dooie dood niet! – maar omdat ik het zo droevig vind dat de Rechten van de Kinderen van deze Mens wel stelselmatig door hem werden geschonden en dat dit nou zonder gevolgen blijft. Dat er van vervolging af wordt gezien komt dan ook hard aan bij met name de oudste kinderen, zei het OM eerder al. Die hoopten volgens de officier van justitie dat een rechter toch nog zou vaststellen dat hun enorm leed is aangedaan. Dat dat zo is, daar kan niemand, ook de rechter niet, in dit geval omheen. Alleen is het vaststellen van die feiten nog heel iets anders dan het erkennen daarvan.
De advocaat van de oudste vier kinderen mocht eerder ook al niet hun verhaal vertellen in de rechtbank. Niet alleen niet erkend, maar ook nog eens niet gehoord dus. En dat terwijl het bijna niet anders kan dan dat hun leven voorgoed werd verminkt door de man waarmee nu zo zorgvuldig wordt omgesprongen en die wél op bescherming mag rekenen. Maar wat kunnen we? Er is nu eenmaal rechtgesproken, zullen we maar zeggen. En ook dat dat met rechtvaardigheid in dit geval niet al te veel van doen heeft.
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
