Doe jij dat ook? Als je in file terechtkomt?

 

 

Of is dit toch meer een mannending?

 

 

‘Hier heb ik geen zin in! En hop gaat het stuur om. Naar de andere rijbaan en dan nog een rijbaan opschuiven. De filechaos wordt er in ieder geval niet minder van. Getoeter links, nog meer getoeter achter ons.’

 

‘Wat ben je van plan?’

 

‘Dit duurt me te lang.’

 

We staan voor een verkeerslicht en we zijn niet de enigen, want Amsterdam in de spits. Het duurt lang inderdaad, deze lichten. Alsof ze nooit meer groen worden. Daarom: alternatieve route. Het is een beetje om, maar qua tijd wordt er een vette winst gecalculeerd. En dan staan we voor het andere stoplicht om rechtsaf te gaan en zodoende de laan te nemen die sneller naar huis leidt. Maar ja, Amsterdam in de spits. En dan wordt het licht dat maar niet groen wilde worden toch nog groen en komt er langzaam beweging in de stroperige rij auto’s. Langzaam wordt minder langzaam wordt best snel. Alle auto’s, ook de auto’s die nog ver achter ons stonden, zoeven probleemloos door groen. En al die tijd staan wij wortel te schieten voor het andere rode licht dat maar niet groen wil worden. Tegen de tijd dat we thuis zijn hebben we al snel een vet kwartier lopen verdoen met die zogenaamd snellere route.

 

Komt dat je bekend voor? Filemelding en subiet wordt nerveus de navigatie gecheckt en wordt er een andere route berekend. Beetje om, maar dat geeft niks. Waar het om gaat is tijdwinst. Vol gas een andere snelweg op waar het verkeer met een beetje pech natuurlijk ook vaststaat.

 

Ligt dit aan mij? Dat ik denk dat dit meer een mannen- dan een vrouwending is? Dat mannen zonder nadenken en je-kunt-ook-maar-beter-in-beweging-blijven meteen druk in- en uitvoegend voor een sneller alternatief gaan?

 

Vaak zie ook ik ze al van ver, de signaleringsborden die eerst zeventig aangeven en honderd meter verderop staan te knipperen op vijftig. Vroeger was het dan tijd voor een sigaretje uit het raam, maar dat is al lang niet meer. Of even mijn mailtjes checken. En dan en passant ook even naar de verkeersinformatie. Alleen als de file lang, heel erg lang is, en er een echt goed alternatief is, zoek ik slalommend naar een andere route. Maar meestal sluit ik gewoon maar achteraan en zeg ik tegen mezelf dat ik er toch wel kom.

 

Door: Brigitte Bormans

Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.

Afbeelding van Brigitte Bormans