Franska.nl

Het meisje, inmiddels 4 jaar oud, bleek een zeer ernstige aangeboren afwijking te hebben. Hoewel er in de 21e week van de zwangerschap door het ziekenhuis diverse echo’s werden gemaakt, is deze afwijking niet door de specialisten opgemerkt.

Door de mogelijkheid van prenatale screening kunnen artsen steeds vroeger allerlei afwijkingen bij ongeboren baby’s opsporen. ‘De artsen hadden moeten zien dat een stukje hersenen bij Emily ontbreekt’, zo zei de advocaat van de moeder tegen de rechter. ‘Als de moeder had geweten dat ze een zwaar gehandicapt kindje zou krijgen, had ze de nog prille zwangerschap zeker laten afbreken.’

Zo hee, daar moest ik wel even over nadenken. Ik mag er uiteraard niet over oordelen. Maar toen ik laatst las van die ouders die voor abortus kozen omdat hun  ongeboren kindje een hazenlip bleek te hebben, werd ik daar wel verdrietig van. Ik vind het een heel ander verhaal als blijkt dat een kind zwaar gehandicapt zal zijn. De keuze voor abortus is vaak heel erg ingewikkeld. Want wat de ene moeder wel aankan is voor de andere moeder misschien wel ondraaglijk.

Het leven is nu eenmaal niet maakbaar. Maar een zwangerschap afbreken, dat doe je natuurlijk niet zomaar. Ouders hebben daar echt wel heel goed over nagedacht. Daar mag je als buitenstaander best wel wat van vinden, maar dat is bijzonder makkelijk als je zelf niet in zo’n verschrikkelijk moeilijke situatie zit.  

Want ik geef het je te doen, een kindje opvoeden met grote geestelijke ontwikkelingsachterstand, long- en oogproblemen. Emily zal ook nooit zelfstandig leren eten, niet staan of lopen.

Maar toch, maar toch, maar toch… Helpt zo’n rechtszaak deze moeder dan verder? En wat voor boodschap geeft ze haar kindje mee, ondanks dat ze er zielsveel van zal houden?