‘Net als ik erover twijfel om zijn hand te pakken – het is per slot van rekening op klaarlichte dag in mijn eigen buurtje waar ik weet ik veel wie zo maar tegen het lijf kan lopen – slaat hij zijn arm om me heen.
Ik moet er maar aan wennen, zegt hij, dat hij gedachten kan lezen. ‘Of schaam je je voor me?’ Ik bloos en ontken want het is geen schaamte, maar iets anders waar ik nog even over moet denken. ‘Alle tijd!’
En dan zie ik hem de hoek om komen. Mij ex die er altijd al een neus voor heeft gehad om weg te blijven als ik hem nodig had en zijn opwachting te maken als ik er nou net even níet op zit te wachten. ‘Hey’, zegt hij. Zijn ogen schieten heen en weer van mijn lief naar mij en weer naar mijn lief. Die heeft meteen in de gaten om wie het hier moet gaan, want zijn arm glijdt van mijn schouder en laat los. Mijn blos van zonet was nog niet eens helemaal gezakt en komt weer omhoog kruipen. Ik schutter als ik ze aan elkaar voorstel. Ze steken hun hand uit allebei en vergeleken bij het postuur van mijn ex lijkt hij nog kleiner, mijn lief. ‘Leuk dat ik je tegenkom,’ bluft mijn ex tegen mijn lief, ‘veel over je gehoord.’ We vragen allebei niet van wie hij veel gehoord heeft en al helemaal niet of dat goed nieuws was, want we zijn allebei ongemakkelijk met hoe we daar staan en voordat ik het weet zeg ik dat we er vandoor moeten. Ik voel zijn ogen in mijn rug branden als ik van hem vandaan loop en probeer te doen alsof dit helemaal geen ongemakkelijke toestand was.
‘Sorry’, zeg ik tegen mijn lief zonder te weten waarom ik het zeg. Hij vraagt of dat de reden was dat ik zijn hand niet pakte daarnet. Of ik hem misschien al aan zag komen. Is dat wat hij echt denkt? En moet ik me nu gaan staan verdedigen? ‘Kut’, zeg ik. En dan dat dit is waar hij goed in is, mijn ex. De situatie manipuleren met zijn uit de hoogte gedrag op niks af. ‘Blijkbaar heb je daar ook nog steeds last van’, zegt hij. En blijkbaar heeft hij gelijk. Ik vraag of we nu een ding hebben, hij en ik, en hij zegt dat ik dat mag zeggen.
Is dit nou echt wat het is? Ben ik van ‘kon ik niet beter’ in tien minuten in ‘wat is hier loos?’ beland en is er iets wat ik me moet aantrekken? Iets wat ik anders had moeten doen? Beter?’
Anna Maria is 49, moeder van een dochter van zestien en ze woont in de Randstad. Na twintig jaar strandde haar huwelijk. Op deze plek deelt ze wekelijks haar ervaringen – ook nu het daten weer begonnen is.
Benieuwd naar hoe het begon? Lees het hier.
