Franska.nl

‘Die dag dat ik hem na dertig jaar weer tegen het lijf liep, daar op de stoep, dat was nog ruim vóór corona…  Lees verder

‘Mijn zwagers naderende dood en mijn vriendin C’s verdriet zijn onder mijn huid gekropen en zoals dat altijd gaat met verdriet, heeft het zich aan oud verdriet vastgeklampt tot een nare kluwen die ik even niet meer weet te ontwarren…  Lees verder

‘De dood komt nooit alleen, zei mijn oma al altijd. En ook dat de één de ander meeneemt onderweg naar hem toe…  Lees verder

‘Ik vraag of deze ‘lamlul’ nog wat moet eten zo meteen – want het is inmiddels etenstijd – of dat ik koffie moet zetten voordat hij in de auto stapt met best wel wat wijn in zijn mik…  Lees verder

‘Of hij het anders zou doen als hij niet dood zou gaan en zou weten wat hij nu weet? Weer die lach, zijn bekende aanloopje naar een antwoord, terwijl er intussen niet echt iets te lachen valt…  Lees verder

‘Ik moet even knipperen bij het zien van zijn gestalte onderaan de trap, want ik had zo ongeveer iedereen verwacht, maar niet mijn ex-zwager…  Lees verder

‘Nog hooguit drie maanden te gaan voordat de kanker hem mee gaat nemen, mijn ex-zwager die nog heel veel productieve jaren te gaan zou moeten hebben en op wie ik altijd zo dol was – of eigenlijk ben…  Lees verder

‘‘Ik zit er echt heel erg doorheen, heb je vanavond iets?’ Ik huilde nog steeds toen ik vriendin M. belde en vroeg of ze kon komen…  Lees verder

‘‘Ik weet het niet precies. Koppijn.’ Hij legt zijn hand op mijn hoofd en geeft me een zoen. Zachtjes zoals altijd. ‘Zomergriepje?’ vraagt hij…  Lees verder

‘Ik heb met mezelf afgesproken om te doen alsof het nooit gebeurd is, dat uitstapje naar wat toch al uit zijn tijd is gelopen met mijn ex…

   Lees verder