De woon­groep is terug. En hoe!

 

Lekker samen voor de kippen en de moestuin zorgen en gezamenlijk een verpleegster nemen. Ideaal toch?

 

Eerst even over de tijd waarin we leven. Want die vereist dat we steeds langer zelfstandig moeten wonen. Het bejaardenhuis – mijn oma woonde er maar liefst twintig jaar met ongelofelijk veel schik! – is niet meer. Maar wat moeten de dan? Als we later oud zijn en alleen overblijven?

 

Precies! De woongroep is terug. En hoe! Lekker met z’n allen, niet langer achter de geraniums, samen voor de kippen en de moestuin zorgen, gezamenlijk een verpleegster nemen. Samen koken. En eten. Hoe geinig is dat? Want als je geen zin hebt in samen, dan trek je de deur van je kamer of appartement achter je dicht en dan zie je morgen wel weer hoe je pet staat qua aanhaken bij de rest.

 

In totaal zijn er tienduizend woongemeenschappen in Nederland, schat de Landelijke Vereniging voor Centraal Wonen (LVCW). De gegevens van ruim achthonderd woongemeenschappen zijn geregistreerd en zo’n driehonderd daarvan zijn projecten voor ouderen. En het gezamenlijk wonen groeit. Jaarlijks zouden er honderd woongemeenschappen bij komen en dat zijn er voorlopig veel meer dan er worden opgeheven.

 

Logisch toch? Je deelt de wasmachine, de logeerkamers en de gereedschapskist. Behalve dat je kosten spaart, ben je niet helemaal op jezelf en dat delen is goed voor jou, als remedie tegen eenzaamheid, en goed voor het milieu. Beklonken zaak dus. Voor later als je alleen achterblijft. Of voor nu omdat het je prettiger lijkt met anderen erbij dan in je eentje in je flat.

 

In het kader van ‘bezint eer ge begint’ wel nog even een kleine kanttekening. Een grote keuken om met z’n allen aan te schuiven, een fitnessruimte waar je je samen in het zweet kunt werken, een bioscoopzaaltje om gemeenschappelijk te buizen: heerlijk toch? Al deze ruimtes en gemeenschappelijke activiteiten kunnen echter nogal in de papieren lopen. Geeft niks overigens, als je eraan hecht om samen te eten en houdt van sport en film. Maar als dat laatste niet het geval is, betaal je er toch aan mee. En denk tot slot ook nog even aan het concept ‘wonen in een klein dorpje’ en de roddel en achterklap die hier nu eenmaal bij horen.

 

Wimpel je deze bezwaren weg en zie je geen beren op de weg? Ga lekker hokken! Terug naar de studententijd. En dat zonder terug de schoolbanken in te hoeven.

 

Door: Brigitte Bormans

Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.

Afbeelding van Brigitte Bormans