De snelle fiets is vogelvrij in het verkeer
Ik daardoor ook!
Voordat ik rechts de voorrangsweg opdraai kijk ik in mijn rechter buitenspiegel en daarna over mijn schouder. Niemand te zien, weg vrij. Maar op het moment dat ik naar rechts stuur hoor ik een doffe bons en wordt er hartstochtelijk tegen me gevloekt. Van de schrik vergeet ik uit te stappen. De man op de fiets die ik zowat aanreed krabbelt overeind. Nu stap ik wel uit. Ik vraag aan de man of alles oké is. Hij wijst met zijn wijsvinger op zijn voorhoofd en scheldt me nog maar eens de huid vol. Als hij zijn fiets opraapt en opstapt zie ik waarom ik hem niet zag. De man rijdt op een fatbike. Met zijn vliegensvlugge, niet bij te benen, godvergeven fatbike heeft hij zich blijkbaar in een fractie van een seconde naast mijn auto gewurmd om nog voor mij de voorrangsweg op te kunnen en in die fractie ging het mis.
Omdat de stad vergeven wordt van de e- en fatbikes heb ik het fietsen inmiddels zo goed als aan de wilgen gehangen, want ik kan de wirwar van deze totaal onvoorspelbare stroom niet meer overzien en het tempo niet meer bijbenen. Dus dat er steeds meer letselschadezaken zijn en fietsslachtoffers vallen met al dat uitzinnige geraas verbaast me niet. De snelle fiets zou vogelvrij zijn in het verkeer werd afgelopen maandag, op Wereld Fietsdag, bekendgemaakt. Tussen januari en april zouden er al 256 letselschadezaken zijn geteld waarbij ten minste één fietser betrokken was en dat is bijna 15 procent meer dan het jaar ervoor – wat ook al 15 procent meer was dan het jaar dáárvoor. Je hoeft niet helderziend te zijn om te voorspellen dat dat er nog veel meer zullen worden. Sneller dan de brandweer begeeft de e- en fatbiker zich tussen de ouderwetse trapfietsen, voetgangers, scooters, brommers en auto’s. Het ene moment zie je nog niemand en het volgende moment word je omvergeblazen.
De man die zich bijna in de zijkant van mijn auto boorde had voor hetzelfde geld ook voor een letselschadezaak gezorgd. Maar over de vraag wie er nou het meest vogelvrij is valt nog wel een boom op te zetten.
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
