Franska.nl

De lente is te kort

1 juni, nú al? Nee toch zeker hè? Volgens sommigen begint vandaag de zomer. Oei, oei, dan heb ik dus ongelofelijke haast.

Van kinds af aan zit in m’n hoofd geprent dat het eenentwintig juni pas zover is, qua zomer. Even gegoogeld en bij onze vrienden van Quest gevonden hoe het nou precies zit. Nooit geweten dit hele verhaal. Jij?

Ik hou het trouwens toch maar bij de astronomische zomer. Dan heb ik namelijk nog drie weken voor m’n to-do-list van dit voorjaar. Ik weet nog goed wat ik drie maanden geleden dacht. En nu hebben we ineens alweer Tweede Pinksterdag… Tijd vliegt als je plezier hebt. Hoewel… om nou die afgelopen drie maanden plezier te noemen is ook lichtelijk overdreven. In februari dacht ik dat ik alle tijd van de wereld had voor het schilderwerk, het oplossen van een aantal ‘problemen‘ in de tuin en nog wat reorganisaties binnenshuis. Nou, die laatste bewaar ik dan maar tot de winter. De buitenboel gaat nu ineens wel heel dringend voor.

Zo’n bekend verschijnsel dit. Alle tijd van de wereld hebben en dan uiteindelijk toch tijd tekort komen. Gewoon omdat je elke dag denkt: ‘Ach… hoezo altijd dat gevlieg en geren? Kan morgen ook nog.’ Zoals dat nieuwe raam dat er in januari in is gegaan, hier in de gang. Moest van de timmerman binnen een half jaar geschilderd zijn. Zit wel goed in de grondverf, maar toch. Wat denk je? Ik moet de verf zelfs nog kopen. Ik dacht namelijk dat er zoveel tijd was om te schilderen, dat ik misschien wel een mooiere kleur wit kon kiezen en dan meteen het hele huis buiten kon doen. Om vervolgens dus helemaal niks te doen, omdat ik er nog niet uit was, uit dat ja/nee ander wit. Schaam me dood. Niet doorvertellen. Zeker niet tegen de timmerman.

En die loeier van een klimroos, die ooit in onze oude perenboom zat. Prachtig. Totdat de boom het begaf. Lag ie daar, die roos. Vlak voordat de tuinman kwam had ik de takken nog snel in een rondje gedraaid en vastgemaakt aan een paal. Toen de tuinman verdwenen was, zag ik dat ie afgeknipt was. ‘Ja, natuurlijk is het een klimroos, maar dan moet ie ook wel iets hebben om tegenaan te klimmen’, was de reactie toen ik m’n beklag deed. Tja, ik kon hem geen ongelijk geven. Dus ik zou een boog bestellen. Een heel grote (drie meter breed) en dan een bank eronder. Misschien zelfs wel een schommelbank. Lekker romantisch. Wat denk je? Inderdaad. Nog steeds niet gedaan… Ik kon niet kiezen. En ik vond het ook best duur. Wat denk jij? Já boog of néé boog? Ik heb op m’n mobiel een beetje in een foto zitten tekenen om te kijken hoe het eruit zou zien:

Met andere woorden, die tijd die voor me lag toen die hele lockdown begon leek een zware, eindeloze, niet door te komen periode, en hoppa, ineens is de lente te kort. En nu wil ik weleens weten of ik de enige ben die zo royaal met z’n tijd omgaat, of dat er aan de andere kant van de lijn alleen maar vlijtige Liesjes zitten. Eerlijk zeggen.

Tja, en op Tweede Pinksterdag ga ik ook geen herrie maken in de tuin, dat snap je. En trouwens, ik moet eerst nog die chocolade-winnaars van vorige week gaan kiezen. Dat eerst. Pssst als je heeeeeeel snel bent, kun je dus nog nét meedoen.

Liefs uit Brabant, ben even bezig met de chocola. Ik wens je een fijne dag. En geniet van het mooie weer, want voor je het weet is het alweer kerst.

Franska