Dat nou niemand je waarschuwt
Dan moet diegene ook maar willen luisteren natuurlijk. Want sommige mensen… Ik kan ze helaas niet met m’n neus aanwijzen…
Kijk je ineens in de spiegel, blijkt dat je al sinds de lunch een groen stuk blad tussen je tanden hebt zitten. Dat niemand je dat dan even zegt, zei Danique laatst. Nou, als je zo stronteigenwijs bent als ik, dan haalt dat helemaal niets uit. Haalde, bedoel ik. Want ik heb bijgeleerd.
Toen ik nog in het stylistenstadium verkeerde, ging ik altijd op één dag heen en weer naar de ‘Première Vision’ in Parijs. Daar worden de nieuwe materialen en stoffen gepresenteerd. En speciaal voor die gelegenheid werd er altijd een prachtige trendvideo gemaakt door trendgoeroe Lidewij Edelkoort. Dat was eigenlijk de voornaamste reden dat ik ging. Ik bekeek die trendpresentatie drie keer. Prentte meteen bij binnenkomst de tijden dat ie vertoond werd in m’n hoofd en liep tussendoor wat rond om te genieten van alle nieuwe stoffen. En tijdens die presentaties maakte ik zoveel mogelijk notities, want onderweg naar huis maakte ik een verslag voor de hele redactie.
Tussendoor bij het rondlopen op die beurs kwam ik een keer een bekende tegen. Een Nederlandse vrouw die ontwerpster was geworden in Milaan. Ik kende haar omdat ze dezelfde kunstacademie had gedaan als ik en bevriend was met mijn toenmalige hoofdredacteur. Natuurlijk even de trends doorgenomen en wat nieuwtjes uitgewisseld. Ze onderbrak ons gesprek tot een paar keer toe en zei dan iets vaags over m’n gezicht of zo. Niet op gelet verder. Veel te opgewonden en druk bezig.
Pas toen ik voor vertrek, nadat ik de video drie keer gezien had en m’n notitieblok aardig vol stond, nog even naar de wc ging zag ik waarom ze me eigenlijk had onderbroken tijdens dat gesprek. Jeetje mina, m’n hele gezicht zat vol met blauwe balpenvegen en strepen. Ik leek wel een nieuw soort Indiaan. Had ik dus de hele dag met een lekkende balpen zitten schrijven. En regelmatig langs m’n gezicht geveegd. Hum. Dat blijk ik dus vrij vaak te doen op een dag. Nu ik dit zit te schrijven heb ik het ook al twee keer gedaan. En weer. Gek dat je dat helemaal niet in de gaten hebt.
Maar jeetje. De hele weg terug heb ik me afgevraagd wat al die mensen van die stoffenstands wel niet gedacht moeten hebben… En dan zo’n groen blaadje tussen je tanden? Peanuts vergeleken bij die vertoning die ik een dag lang heb lopen opvoeren.
Oh ja trouwens, wist je dat ik je kan zien nu? Ik zie namelijk dat jij ook een streep op je gezicht hebt. Ik zou maar eens in de spiegel kijken…
Door: Franska
