Een dagje uit met Jazz
Samen met de 11-jarige dochter van een goede vriendin gaat Marja deze week naar het Gemeentemuseum in Den Haag. Saai? Helemaal niet.
Jazz komt logeren, de elfjarige dochter van een goede vriendin. Altijd weer leuk! Dat wordt een knutselweekend, samen achter het fornuis, de schildersezel of de naaimachine. Of een museum tussendoor. We kiezen voor Gemeentemuseum Den Haag. We zijn benieuwd naar de Wonderkamers waarin heel eigentijds de jeugd op een interactieve manier kan kennismaken met de wereld van mode en kunst. Dat belooft wat! Mijn vriend Hains gaat toch ook maar mee en mijn zoon Erik (hij woont in Den Haag) is van plan ook nog even langs te komen.
De directeur roept in een welkomstfilmpje in paniek onze hulp in bij het inrichten van zijn museum. Wij helpen hem graag als we hem daar een plezier mee doen. Gewapend met een tablet volgen we de route door de wonderkamers, krijgen instructies over wat we in welke kamer kunnen of moeten doen, en beantwoorden quizvragen. Zo kunnen we punten verdienen. En het aantal punten bepaalt weer hoeveel kunstobjecten we straks in onze eigen virtuele museumzaal mogen tentoonstellen.
We dansen de boogiewoogie met Mondriaan (Hains doet niet mee), dekken virtueel een tafel voor een 17de-eeuws banket, lopen op de catwalk van de spiegelzaal in buitenissige witte jurken (Hains doet alweer niet mee), en in een kamer vol aan elkaar geknutselde meubels beantwoorden we lastige vragen over stijlperiodes in het interieur. Zo gaan we alle dertien wonderkamers door. We verdienen uiteindelijk genoeg punten om straks wel vijftien kunstobjecten tentoon te stellen in onze virtuele zaal!
Help, ik word oud!
Als we tussendoor buiten in de najaarszon een broodje eten op een bankje bij de vijver, lopen er ineens allemaal vreemd uitgedoste mensen met grote harige voeten voorbij: “Larpers”, weet Erik en hij kijkt een beetje misprijzend (ik ken die blik). Nooit van gehoord. Nieuwe trend, iets gemist? Hains fronst zijn wenkbrauwen, Jazz vindt het eigenlijk allemaal een beetje raar. En ik ook, als ik eerlijk ben.
Terug naar binnen. Jazz en ik nemen alle tijd om in gezamenlijk overleg de vijftien kunstobjecten uit te kiezen die we willen exposeren. Daarna duurt het nog eens en half uur om onze eigen virtuele museumzaal verantwoord in te richten. Zo’n directeur heeft het inderdaad niet makkelijk…
Ik vond het een grappige ervaring. Wat er toch allemaal niet mogelijk is tegenwoordig! Erik (26) had liever gewoon met een boekje door het museum gelopen dan met een tablet die hem de weg wijst. Hains was vooral geïnteresseerd in de miniaturen van het vroege werk van Mondriaan in de Mondriaankamer. En Jazz? “Nou, eigenlijk had alles wel veel te maken met ‘terug in de tijd’ “.
Help, ik word oud…
Marja van Hout houdt van het onverwachte en gaat het liefst zo onvoorbereid mogelijk op pad. Alleen of samen, vaak met vriend Hains, beleeft ze avonturen. Kleinschalig, maar toch.
