Franska.nl

Code rood voor mensen in de zorg

 

Ze hadden dit seizoen zóveel handen tekort dat de te verzorgen mensen zelf maar aan de bak moesten. ‘We vragen de patiënt tegenwoordig om zichzelf te wassen’

 

Tsjongejonge, het lijkt wel weer herfst buiten. Niks meer buiten zitten tot je omvalt van de slaap dus. Niks warme nachten in bed en overdag kalm aan doen, omdat het gewoon te warm is. 

 

Tenminste, voor veel mensen verliep het een paar weken zo. Lekker hoor! Langzaamaan doen alsof je op een tropisch eiland woont en altijd maar vakantie hebt. Je kon niet anders.

 

Toch was er ook veel ‘zomerstress’, hoor. 

 

Voor mantelzorgers is er bijna elk jaar zomerstress. Zij kunnen nooit zomaar op vakantie, want wie verzorgt dan degene die van hen afhankelijk is? Een pittige verantwoording, die de nodige druk legt op je (toch al) warme zomerdagen. Er is vaak weinig hulp van familieleden, en professionele hulp is sowieso niet voorhanden in deze tijd. Er zijn in hun eigen verantwoordelijkheidsgebied al handen tekort aan de bedden, laat stáán dat er nog mensen over zijn om de handen op extra plaatsen uit te steken. 

 

Door vakanties en een chronisch tekort aan mensen die nog in de zorg willen werken, is de hoogte van de zomerstress daar sowieso al hoger dan de temperaturen al zijn. Code rood dus.

 

En ze hadden daar dit seizoen zóveel handen tekort dat de te verzorgen mensen zelf maar aan de bak moesten. ‘We vragen de patiënt tegenwoordig om zichzelf te wassen’, las ik in een artikel. En dat is best schrijnend als je bedenkt dat die patiënt vaak niet voor niets hulp krijgt. Ik neem tenminste aan dat je jezelf pas door een ander laat wassen als het écht niet anders meer kan. Ik moet er niet aan denken dat er iemand met zo’n washandje… Nou ja, zoiets stel je uit tot er echt geen andere mogelijkheden meer zijn. 

 

En dan ineens moet je het toch maar weer zelf kunnen. 

 

Maar ja, verzorgenden hebben ook maar twee handen en 24 uur in een etmaal. Dat lijkt mij dus behoorlijk wat stress opleveren tijdens zo’n warme zomer, en Brigitte schreef daar ook al over. Er dreigt een ramp voor de patiënten, maar voor het personeel is-ie er al.

 
Maar de allerergste vorm van zomerstress was in deze periode natuurlijk de stress van Summer. Ahum. 

 

Een tienjarig meisje dat zoveel last had van stress dat ze haar modellencarrière even ‘on hold’ moest zetten om bij te kunnen komen. Ze heeft gebroken met haar manager, zo viel te lezen in haar Insta Stories, en de verhuizing naar New York is dus ook even uitgesteld. Ook de realityserie die rondom deze carrièremove zou verschijnen moet daarom worden verplaatst naar later. 

 

Tsss… Tien jaar, hè! 

 

Er was wat gesteggel over hoe ze haar haar nou moest dragen en ze liep door die manager veel te veel opdrachten mis, legde haar moeder uit in de krant. En de manager verweerde zich weer door uit te leggen dat de moeder veel te snel wilde cashen met dit kind. 
Pfff… En wie is er om dit schaapje te beschermen en voor haar te zorgen, denk ik dan meteen. 

 

Wie dacht hier niet alleen maar aan zijn eigen schaapjes op het droge en vergat even dat het hier om een klein meisje gaat dat buiten hoort te spelen om gezond te kunnen opgroeien? 
En wie gaat haar verzorgen als ze daardoor straks helemaal van het padje af raakt? 

 

Ik vrees dat er dan helemaal niemand meer is die dat werk nog kan (of wil) doen. En daar kan ik op voorhand al van in de stress raken. 

 

Ik hoop dus maar dat we nog een ‘Indian Summer’ krijgen en allemaal nog even kunnen bijkomen  en heroverwegen. Dat lijkt me erg gezond voor iedereen!