Claire is aansprakelijk

 

 

Het kan natuurlijk dat je door alle coronaperikelen een mooi stuk op Franska.nl hebt gemist. Zoals deze. Hop op de bank dus, theetje erbij en even een momentje voor jezelf met één van van onze best gelezen artikelen.

 

De dochter van Martine past al jaren op de kinderen van de buren. Tot er iets helemaal misgaat en ze aansprakelijk wordt gesteld voor de schade

.

 

 

‘Met een harde klap hoor ik de achterdeur dichtgaan en ik zie de buurman met grote stappen onze tuin uitlopen. We hebben net een heel onaangenaam gesprek gehad over Claire, onze dochter, die de afgelopen maanden op de buurkindjes paste.
 
Toen ze nog maar twaalf jaar oud was en de buurvrouw even een boodschap moest doen, vroeg ze of Claire even een uurtje wilde opletten. Natuurlijk was ik altijd dichtbij voor het geval dat. De afgelopen jaren is Claire de vaste oppas van de kinderen van de buren gebleven.
 
Toen iedereen thuis moest blijven vanwege het coronavirus werkten de buren ook thuis en hadden ze het tussendoor vaak hartstikke druk met hun kinderen die door de lockdown een tijdje niet naar school mochten. Ook toen konden ze op Claire rekenen en was ze bijna iedere dag een paar uurtjes bij de buren in huis met de kinderen bezig zodat de ouders even ongestoord konden videobellen.
 
Van het geld dat Claire met oppassen verdiende wilde ze een examenreis met haar vriendinnen maken. Al maanden keken ze naar verschillende zonnige bestemmingen waar ze ’s avonds lekker konden feesten en overdag op het strand konden liggen. Maar door het coronavirus werd het steeds onzekerder of ze wel naar het buitenland konden en daarom boekten ze uiteindelijk een jongerenvakantie op Terschelling. De dag na de diploma-uitreiking vertrokken ze. Af en toe kreeg ik een foto van een blije Claire die met haar vriendinnen voor de tent zat te ontbijten. Wat ze die nacht ervoor had gedaan kon ik natuurlijk wel raden.
 
Toen ik haar vorige week bij de boot ophaalde was ze doodmoe en ging ze eenmaal thuis meteen slapen. De volgende dag zou ze weer bij de buren op gaan passen en moest ze fit zijn. Maar een paar dagen later werd ze wakker met koorts en hoofdpijn. We konden gelukkig meteen terecht voor een coronatest en ik was niet verrast toen bleek dat ze positief was. Als een olievlek spreidde het virus zich uit want ook haar vriendinnen met wie ze op vakantie was waren ziek geworden.
 
Omdat Claire iedereen met wie ze contact had gehad moest vertellen dat ze besmet was, ben ik naar de buren gegaan om te zeggen wat er aan de hand was en dat ze hun gezondheid even in de gaten moesten houden. Tot mijn verbazing reageerde de buurman als door een wesp gestoken. Ook zijn vrouw was inmiddels rillerig en verkouden en had zich die ochtend nog laten testen. Als die test positief zou zijn, kwam hun vakantie in gevaar want ze zouden naar Italië vliegen waar ze een huis hadden gehuurd. En als dat niet door kon gaan, dan was dat de schuld van Claire. De afgelopen twee weken waren hij en zijn vrouw heel voorzichtig geweest juist omdat ze zo graag op vakantie willen. Ze werkten thuis, hielden buiten de deur gepaste afstand en ook de kinderen hadden instructies gekregen om niet ziek te worden. Maar Claire had direct na haar vakantie nog op de kinderen gepast dus moest het virus wel van haar komen.
 
Niet begrijpend keek ik hem aan. Vervolgens zei hij dat hij zijn geld niet terugkrijgt omdat hij losse tickets had gekocht en via een website het huis had gehuurd. Bij ziekte door het coronavirus kan zijn vakantie niet doorgaan en dan is Claire dus aansprakelijk voor de schade, beet hij me ijskoud toe. Ik wist niet wat ik hoorde en begon zenuwachtig te lachen. Ik vroeg zelfs nog of hij niet een grapje maakte, maar hij was bloedserieus. Uiteindelijk ben ik maar naar huis gegaan want ik kon echt geen redelijk gesprek meer met hem voeren. Ik vond het te zot voor woorden, hoe kwam hij erbij dat hij Claire aansprakelijk kan stellen? Dat is toch echt bespottelijk.
 
En nu blijkt dus dat de buurvrouw inderdaad ook positief is en kunnen ze niet op reis. De buurman kwam me net vertellen dat hij het allemaal nogmaals heeft uitgezocht, maar de gemaakte kosten krijgt hij niet terug. ‘Dus,’ zei hij bits, ‘die rekening leg ik bij jullie neer.’ En toen draaide hij zich om en liep zonder nog iets te zeggen de deur uit.
 
Hoe wil hij dat bewijzen? Misschien is het virus wel op een heel andere manier hun huis ingeslopen en heeft Claire er helemaal niets mee te maken. Ik heb geen idee wat ik met deze idiote situatie aan moet, maar dat het laatste woord hierover nog niet gezegd is dat lijkt me wel duidelijk.’