Franska.nl

Blun­der

Deze fout, ik krijg er nóg pijn van in mijn buik.

Nee, er is geen mens door doodgegaan. Althans, niet dat ik weet. Maar als ik weer denk aan die ene werkblunder …

Ik was chef tekst bij een magazine, en dat blad bestond ik-weet-niet-precies-hoeveel-maar-het-was-heel-veel jaar. Dus maakten we het allermooiste en prachtigste jubileumnummer ever. Alles uit de kast. De mooiste interviews, extra fotografen ingehuurd, illustraties, driedubbeldikke budgetten. Uitpakken geblazen, dus.

De cover van het driedubbeldikke prestigeproject moest natuurlijk ook spetterend en fantastisch zijn. En dat werd-ie. Prachtige foto. Extra lang nagedacht over alle teksten. En bovenaan stond natuurlijk een knaloranje stickertje met ‘jubilieumeditie’. Ja, je leest het goed. Jubilieumeditie. Een knal van een tikfout op die cover. Die vervolgens door NIEMAND op de redactie werd opgemerkt. Maar wel door de lezers natuurlijk. Toen het fantastische blad al lang en breed in de schappen lag. Nou, ik kan je vertellen: mijn feestvreugde was weg.

Iets over het hoofd zien, kan de beste overkomen ?, zo zie je maar weer. En dat geldt dus voor alle beroepen. Nu pakte dat in mijn geval uit in ‘heel-heel-heel erg balen’, maar als je een fout maakt als dokter … Tja, dan kan het dus om mensenlevens gaan. En als ík al buikpijn van die tikfout kreeg, hoe moet dat dan zijn als arts?

Nou, artsen kunnen daar behoorlijk wakker van liggen, las ik. En dat snap ik goed. En ik begrijp ook dat het lastig is om over je fouten te praten. Sterker nog: volgens de organisatie De Jonge Dokter wordt er nauwelijks gesproken over fouten, angst of onzekerheid in deze gesloten cultuur.

En dat is jammer. ‘Want praten over je fouten helpt bij de verwerking ervan. Sterker nog: je kunt daarmee juist fouten in de toekomst voorkomen.’ Dus organiseerde De Jonge Dokter een Foutenfestival. Een bijeenkomst waar artsen hun medische missers aan elkaar kunnen vertellen. Waardoor ze de soms traumatische en dramatische fouten beter kunnen verwerken. En waar andere artsen ook nog van kunnen leren.

Precies wat ik denk. Van je eigen fouten, en ook van andermans fouten, kun je leren. Zo’n mislukte cover is me nooit meer overkomen. En al ben ik er nog steeds niet blij mee, ik ben er overheen (want hé, alles in perspectief, hè). Maar het vergt wel wat moed om met de billen bloot te gaan.

Oké, ik ben geweest. Nu wil ik graag leren van jouw fout die je NOOIT meer gaat maken. Wat was jouw blunder?

PS. Ik heb er veel meer hoor, werkblunders. Ook eentje waarbij een wereldberoemde concertpianist zijn repetitie moest afbreken omdat ik zijn oefenruimte dubbel had verhuurd. Au!