Franska.nl

Hoi pap,

In tijden van corona zit ik, en jij (iedereen, als het goed is), zoveel mogelijk binnen. Zoals jij weet ben ik helemaal niet de deur uit geweest omdat ik ook corona-achtige klachten had. Daarom was ik van jou afhankelijk voor de boodschappen (waarvoor nogmaals dank). Hierdoor heb ik iets voor mij nieuws moeten leren: vooruitplannen wat ik ga eten.

Normaal gesproken ga ik naar de supermarkt en bepaal ik ter plekke wat ik ’s avonds eet, omdat ik daar pas weet waar ik zin in heb. Koken vind ik altijd wel leuk om te doen, maar omdat mijn keuken piepklein is doe ik het eigenlijk te weinig. Dus dat is een voordeel in coronatijd: ik kook een stuk vaker thuis. En ik vind het ook steeds leuker om te doen. Dat ga ik dus volhouden.

Toen bedacht ik: wat is jouw ‘go-to-gerecht’ eigenlijk? Wat kookte jij vroeger vaak, toen je op jezelf woonde? Als ik heel eerlijk ben moet ik altijd lachen als ik denk aan jouw kookkunsten, want dan zie ik alleen de wraps voor me die je ooit voor mijn broer en mij hebt gemaakt (waar je zelf ook niet zo enthousiast over was) of frietjes uit de airfryer. Vaak is toch moeders degene die de lekkerste gerechten op tafel zet — sorry. 

Dus ik weet eigenlijk helemaal niet wat jij als jouw ‘signature dish’ ziet. In barre tijden zoals nu vind ik het wel fijn om iets luchtigs naar je te schrijven. Over iets waar ik altijd gepassioneerd door raak: eten. Heb jij nog een recept dat je met mij (en de lezers) kan delen, dat we kunnen maken in deze thuisblijfweken? Mocht je niks te binnen schieten, dan kan je altijd raad aan moeders vragen…

Liefs,

Je dochter

Hai Wieke,

Gelukkig voel jij je wat beter en kun je aan de slag met de boodschappen die ik voor je heb gehaald. Daar zaten wat ingrediënten bij die ik niet dagelijks gebruik, en dan bedoel ik niet de paprika ribbelchips, maar salie en gember. Ik ben benieuwd wat je daarmee hebt gemaakt.

Zoals je weet, kom ik uit een gezin met een werkende moeder, omdat mijn vader oorlogsinvalide was. Dat betekende dat zowel mijn zus, mijn broer als ik van jongs af aan ingeschakeld werden in het huishouden.

Mijn vader was een makkelijke eter, hij at alles dat hij kende van zijn eigen moeder, dus aardappelen, groenten en vlees. Zijn moeder, mijn oma dus – die ik nooit heb gekend – had één keer vis gemaakt. Sinds een van mijn vaders zussen bijna stikte in een graat, is er nooit meer vis op tafel gekomen. Wij aten dus vroeger geen vis, behalve gekookte aal, die mijn vader zo lekker vond dat hij akkoord ging met deze uitzondering.

Toen ik op kamers ging wonen kon ik dus echt wel koken, maar koken met een handicap, want ik kon alleen Oudhollandse gerechten maken die mijn vader lekker vond. 

Ik greep op mijn studentenkamer de uitdaging met beide handen aan. Ik stortte me op de spaghetti met tomatensaus, macaroni met smac, en besteedde een vermogen aan patat met kroket op de dagen dat ik geen zin of tijd had om te koken.

Het duurde toch wel een tijd voor ik doorhad dat je tomatensaus zelf kan maken en dat je ook verse groenten bij de pasta kan doen.

Jouw moeder kon niet of nauwelijks koken toen wij gingen samenwonen. Ik heb haar de beginselen bijgebracht. Het eerste wat je moeder inbracht, was dat er elke dag sla bij welke maaltijd dan ook moest. Dat was zij zo gewend.

In korte tijd streefde jouw moeder mij voorbij wat kookkunst betreft, ik heb haar nooit meer ingehaald. Maar koken, dat doe ik nog steeds, het lukt meestal (ja, van die wraps krijg ik nog het schaamrood op de wangen).

Ook wij proberen minder vlees te eten en zijn echte visliefhebbers geworden.

Een recept met zalm, dat mij goed is gelukt en dus iedereen zou moeten kunnen: zalm op een bedje van groenten. Ik gebruik meestal broccoli, eerst kort koken en dan in een ovenschaal, zalm in stukjes daarop, zout, peper, balsamico-azijn, sojasaus, passata en wat water (saus vooral over de zalm, beetje over de groente). Strooi er knoflook overheen, verspreid ringetjes puntpaprika over het geheel, dan nog wat olijfolie en 20 minuten in de oven.

Gezond en lekker.

Liefs,

Je vader