Beste Bromsnor,

 

Beste Bromsnor,

 

 

 

Of is dat al een respectloze aanhef? Maar bij de term Bromsnor weet een groot deel van Nederland meteen wie ik bedoel, en vroeger was het dus ook zo dat u altijd een beetje bromde. En dan bedoel ik met dat brommen natuurlijk niet dat u een straf uitzat, maar dat u een beetje mocht mopperen en afkeuren als u dat nodig achtte. U was tenslotte degene die de mensen die écht zouden moeten brommen van straat haalde, en daardoor kon de rest van Nederland lekker slapen.

 

Bromsnor uit de kinderserie Swiebertje was wat nu de wijkagent zou heten. En Bromsnor vond Swiebertje maar niks, en mocht dat gewoon laten merken. Dat vonden we toen heel gewoon, dat mensen die de orde moesten bewaren een beetje autoritair waren. Het was tenslotte ook de bedoeling dat je een beetje ontzag voor ze had, wat reuze handig is wanneer er iets mis is.

 

En als zo’n Bromsnor je vroeger dus verzocht achter een lint te blijven, dan blééf je daar ook. Eigenlijk deed je alles wat een politieagent je vroeg. Stoppen, wachten, doorlopen, blazen, omrijden, je legitimeren: je deed het allemaal. En dat was handig, want daardoor waren zaken altijd erg snel opgelost op plekken waar trammelant was. Wel zo veilig.

 

Gut, als ik dat zo stel, realiseer ik me dat er echt een heleboel veranderd is. Als er nu een agent op je afkomt, mag je hem gewoon schoppen of slaan. Of, nou ja, het mag natuurlijk nog steeds niet, maar een heleboel mensen vinden het nu normaal. Met grote hamers en bijlen hak je in op politiewagens en -busjes. En waarom ook niet? Het politieapparaat wordt tenslotte door ons allemaal betaald, dus je staat eigenlijk op je eigen spullen in te beuken.

 

En die kosten worden daarna wel weer aan je doorberekend, dus wat houdt je tegen?

 

Wat zeg je? Dat er mensen in die politieauto zitten? Of achter dat schild staan na een potje voetbal of een robbertje demonstreren?

 

Joh, dan hadden ze maar geen agent moeten worden, toch? Voor dat soort mensen hoef je toch geen respect te hebben? Respect heb je voor mensen die je bedreigen, tegenwoordig. Zeker als ze een wapen hebben en/of een grote bek. En die combinatie zul je bij agenten doorgaans niet zo snel aantreffen.

 

En nu gaat het politieapparaat dus wéér op de schop. Hoog tijd! Ze functioneren ook voor geen meter daar. Wat een imago hebben die gasten, zeg. Pfffff.

 

En toch wil ik hier graag even aandacht vragen voor die ene agent die mijn vriendin troostte toen bij haar was ingebroken vlak nadat haar man was begraven. En voor die twee agenten die aan de deur stonden bij mijn schoonouders toen mijn zwager bleek te zijn overleden.

 

Die mensen hebben zoveel gedaan om steun te bieden en praktische zaken alvast aan te zwengelen.

 

En dan heb ik het nog niet over de dienders die mij jaren geleden hielpen nadat ik van achteren was aangereden. Of de twee agenten die in de auto zaten waar mijn man onlangs mee in botsing kwam op de motor. Die ene die dus precies wist wat hij moest doen, en achter hem bleef zitten in het weiland waar hij terechtgekomen was. Die hem wakker hield en zijn rug- en nekwervels beschermde. En dan die andere die ondertussen alle hulptroepen die er te vinden waren mobiliseerde en daarmee zijn leven hoopte te redden.

 

En dan heb ik het nog niet over die twee lieve, rustige politieagenten die hier aan de deur kwamen om mij in te lichten. Die even aan mijn keukentafel kwamen zitten om mij te kalmeren voordat ik naar het ziekenhuis vertrok. En eigenlijk kan ik zo nog wel tachtig dingen benoemen die al die hardwerkende politieagenten doen om ons land rustig en veilig te houden.

 

Ik denk aan jullie, beste mensen!

 

En wat mij betreft is jullie imago dus helemaal niet besmeurd. Ik heb respect voor jullie en vind het fijn dat jullie er zijn. Allemaal! Man, vrouw, wit, zwart, dik, dun: alles.

 

Dank voor jullie tomeloze inzet.

 

 

 

Door: Tineke

Tineke is schrijfster van de boeken “Toch?” en “Stof Genoeg” en ze blogt ook zo nu en dan. Ze woont op het platteland met één (leuke) man, twee (lieve) kinderen, drie (onbespeelde) muziekinstrumenten, vier (wisselende) mantelzorgprojecten, een (bijna) vijfde boek, haar zesde (luie) kat, en (dus) ongeveer zeven muizen.

Afbeelding van Tineke