Franska.nl

Gisteren moest ik na een prachtige wandeling nog even boodschappen doen. Met de geur van gevallen blaadjes nog in mijn neus bedacht ik wat ik wilde eten. Ik ben nogal vasthoudend aan de seizoenen en zeg je herfst dan zeg je pompoenensoep.

Dus reed ik naar de Albert Heijn voor de boodschappen. Muntje in de kar en hoppattee op een drafje langs de schappen. Pompoentje gevonden en nu nog effe gauw de bouillonblokjes. Toen ik de bocht omging bij de schoonmaakmiddelen botste ik met m’n karretje tegen een heel grote bruine kartonnen kast.

Die kast was niet te missen en zat afgeladen vol met chocola, marsepein en koek. Omdat ik daar altijd dolgelukkig van word bleef ik meteen even staan om te zien wat er allemaal voor lekkers in lag.

Tot mijn stomme verbazing zag ik verpakkingen vol kruidnoten, chocoladeletters en marsepeinen flamingo’s, panda’s en eenhoorns. Dat begreep ik niet helemaal. Hoezo een witte marsepeinen figuur met roze manen en een gele hoorn op zijn voorhoofd. In mijn hoofd kon ik dat niet plaatsen.

Want marsepein is toch zeker voor de Sint? En die is nog lang niet in het land, dat duurt nog drie weken. Het is nog steeds oktober en pakjesavond is dus hartstikke ver weg.

Terwijl ik verder in die kast keek, zag ik ineens die grote letters. ‘Voor wie niet kan wachten’ las ik. Hoezo niet kan wachten? Ik wil juist wel wachten. Het is oktober. Nog lang geen tijd voor sinterklaasgedichten en banketletters. En ik wil al helemaal geen panda’s, flamingo’s of eenhoorns, maar gewoon een sinterklaasje bij de thee.

Beste Albert Heijn, ik wil wachten op de feestdagen. Dat het voor zessen donker is en de kaarsjes aangaan. Dat het buiten koud is en je lekker binnen, waar het knus en warm is, op de bank zit te knabbelen aan zo’n sinterklaasje van suikergoed. Dat je stiekem een handje pepernoten uit de trapkast jat. Dat hoort allemaal bij mijn gevoel van de feestdagen.

Straks liggen de chocoladepaaseitjes met oud en nieuw al in de winkel. Zo raak ik helemaal van de leg en vind ik er geen bal meer aan.