Donatiemoe
Beatrijs: Vorige week liep ik zelf nog cupcakes te verkopen voor de haaienactie van Freek Vonk. Eergisteren stond er een vriendelijke dame voor de deur voor Vluchtelingenwerk. En je kunt de nationale actie van 555 van gisteren niet gemist hebben.
De voedselbankactie in de Albert Heijn was nog geen week afgelopen, of er stond een man met een collectebus klaar. De hersenstichting. Vast heel nodig, maar ik wilde liever even doorlopen. (Dat mag toch?) Bovendien had ik geen kleingeld bij me. ‘Je kunt bij mij ook pinnen’, antwoordde hij vrolijk. En ja, daar kon ik niks tegenin brengen…
Ik merk tot mijn schaamte dat ik een beetje donatiemoe word. Al die oproepen tot acties en verzoeken om geld. Als je je ogen een beetje openhoudt, kun je de hele dag geld geven aan mensen die het nodig hebben. Echt nodig. En voor iemand die valt in de categorie empathisch, en kleingeld kan missen, is dat dus een reden om te geven. Bijna altijd, bijna overal.
Omdat een paar eikels van politici er niks van bakken
Maar ja, ook dat kan niet oneindig doorgaan, anders moet ik binnenkort nog een openbare girorekening voor mezelf openen. Dus nu heb ik een richtlijn gesteld: alleen kleingeld, geen handtekeningen meer uitdelen en alleen geld overmaken naar vier organisaties die ik structureel wil steunen.
Maar ja, dan hebben die mensen in Zuid-Soedan, Nigeria, Somalië en Jemen dus honger. Zij kunnen niets doen aan de situatie waar ze nu in zitten (onder andere omdat een paar eikels van politici er niks van bakken PLUS terroristen die stevig hebben huisgehouden). En dus heerst daar honger… Doodgaan van de honger. On-voor-stel-baar.
Natuurlijk heb ik gestort. Ook een dag ná de landelijke actie kan je dat nog doen.
Beatrijs Bonarius is tekstschrijver & eindredacteur. Een mediavreter, zoals ze zelf zegt. Met een vrolijke, scherpe blik – en dito toetsenbord – kijkt ze voor Franska naar de actualiteit.
