Balletje trappen

 

Waarom maken ze zulke moves niet in de schrijverswereld? Als ik de bergen werk zie die je als schrijver verricht, en de moeite die je moet doen om al dat geschrijf dan in de boekwinkels te krijgen. Pfff…

 

 

Terwijl je – net als een voetballer – gewoon met je hobby bezig bent hè! Wat een voetballer doet tijdens de trainingen en de wedstrijden, dat doet een schrijver zelfs dag en nacht. Je staat als schrijver nooit “uit”, want er schieten 24/7 dingen door je hoofd die je kunt gebruiken of verbeteren. En als je met de laatste werkzaamheden van een boek bezig bent, ligt je sociale leven ook nog eens op zijn gat. Net als bij topsporters. Zelfs seks voor het laatste hoofdstuk is verboden. Dat beïnvloedt namelijk je mindset. Wat dat betreft zie ik dus weinig verschil met de voetbalwereld.  

 

Maar als ik dan zie wie er zoal geld verdient aan jouw werk, dan zie ik wel verschil. Het is op dit moment eigenlijk zo dat alleen die ‘dikke blauwe boekwinkel’ er nog iets aan verdient. Maar omdat we niet meer zonder hem kunnen, laten we dat maar gebeuren. En of het ook zo is? Een schrijver kan natuurlijk niet zonder de boekwinkel, nee. Maar laten we eerlijk zijn: andersom geldt dat op den duur toch ook?

 

En toch zie je nooit uitgevers en boekwinkels tegen elkaar opbieden om een schrijver. Ik lees nooit over een columniste die is overgenomen voor 22,5 miljoen, van een cluppie dat nog geen twee jaar geleden nog 45 miljoen pond voor haar betaalde. Zoals Ajax deed voor Sébastien Haller.

 

En dat zijn contract maar tot 2025 duurt, dat maakt me helemáál jaloers! Maar ik zweer je: voor 22,5 miljoen schrijf ik echt niet “maar” drie jaar voor je, hoor. Ik beloof plechtig dat ik dan de rest van mijn leven voor je in mijn toetsenbord zal klimmen wanneer je maar wilt. En bovendien: ik start meteen! Als je zulke bedragen biedt, dan zorg ik dat ik er ook klaar voor ben. En dat ik dan niet eerst nog een beetje moet trainen.

 

Haller bleek namelijk bij zijn allereerste wedstrijd nog niet helemaal klaar te zijn om te worden ingezet ook nog! Nou, ik zorg dat ik perfect in orde ben voor zo’n bedrag! Ik hoef echt niet eerst te trainen met een paar flutcolumns, want dat heb ik dan al van tevoren gedaan. Ik ben voor dat bedrag helemaal klaar voor jou, voor jou alleen, en voor onbepaalde tijd. Dag en nacht. Ik hoef geen reclamedeal, geen privéjet, geen kledinglijn, niks niet. Ik doe gewoon keihard mijn best om zo goed mogelijk te leveren, en ik kan voor je scoren tot Sint Juttemis, omdat in mijn vak het lijf nauwelijks invloed heeft op het functioneren. Ouder worden is dus geen enkel probleem, en blessures zijn in mijn vak te verwaarlozen. Ik ben er dus altijd, en niet maar voor een jaar of drie. Koopje, toch?

 

Dus, nou… kom maar door met dat bod! Voor 22,5 miljoen weet ik zeker dat Franska me zó doorverkoopt, en dat de onderhandelingen daarover nog geen twee seconden hoeven te duren. We gaan daarna samen op ons doel af en scoren de pannen van het dak, zeg maar. Als je wilt tik ik voor zulke bedragen zelfs buiten de lijntjes. Nu is de lezer steeds nog de VAR – en betekent buitenspel nog heel iets anders – maar voor zulke bedragen zou ik… o… ehhh… ai…

 

… wacht effe…

 

Ik ben een hardwerkend eigen baasje. Franska kan mij helemaal niet verkopen, en een manager heb ik ook al niet. Ik maak zelfs geen kans op de ondersteunende maatregelen van nu. Die zijn voor velen al niet toereikend, maar voor mij zelfs nul.

 

Hmm… Ik denk toch dat ik maar even buiten een balletje moet gaan trappen.  

 

Is beter voor de mindset, zeg maar.

 

En wie weet loopt er wel een voetbalscout langs.  

 

Wie niet waagt, die niet wint.

Door: Tineke

Tineke is schrijfster van de boeken “Toch?” en “Stof Genoeg” en ze blogt ook zo nu en dan. Ze woont op het platteland met één (leuke) man, twee (lieve) kinderen, drie (onbespeelde) muziekinstrumenten, vier (wisselende) mantelzorgprojecten, een (bijna) vijfde boek, haar zesde (luie) kat, en (dus) ongeveer zeven muizen.

Afbeelding van Tineke