Franska.nl

Arnon Grunberg – De Dood in Taormina

Schrijver Arnon Grunberg is een fenomeen. Dit jaar zal hij de belangrijkste prijs krijgen die Nederland kent voor schrijvers, namelijk de PC Hooftprijs.

Arnon schrijft zo veel en over zo veel verschillende onderwerpen; het lijkt wel alsof hij net zo snel schrijft als dat hij praat. Eigenlijk kun je, als je alles van Grunberg wil blijven lezen, daar geen baan of huishouden naast hebben.Hij schrijft romans, essays en artikelen en hij publiceert veel in verschillende kranten en bladen. En onlangs verscheen zijn nieuwste roman, De dood in Taormina. De eerste zin luidt: ‘Tot ik Jona ontmoette was ik niet bang om te sterven.’ Dan een witregel en de roman gaat verder, of begint echt.

 

De hoofdpersoon is Zelda, een zeer intrigerende jonge vrouw van 26, die eerst over zichzelf en haar ouders vertelt. Haar moeder verliet het gezin toen Zelda jong was. ‘Zij ging op zoek naar haarzelf,’ legt haar vader uit, ‘vandaar dat zij een wereldreis is begonnen.’ Zelda denkt daar het hare van: ‘Ik had tot die tijd nooit geweten dat mensen zichzelf konden kwijtraken, en mijn moeder leek me ook niet zo’n type, die zat altijd op de bank met een boek, die wist volgens mij heel goed wie zij was, een lezer; moeder en echtgenoot deed zij erbij.’ Later moet haar vader – net als Woody Allen in een van zijn films – erkennen: ‘My wife left me for another woman.’ De moeder van Zelda woont met een Canadese vrouw in Toronto. Zelda bezoekt haar soms en wordt dan eerst als een pakketje door haar vader overgedragen aan een stewardess (‘Wilt u hier even tekenen?’) en vervolgens krijgt haar moeder in Canada door een andere stewardess het pakketje overhandigd.

 

In haar tienerjaren is Zelda (de naam betekent geluk; als je op de titel afgaat, is dat vast ironisch bedoeld) kort onderdeel van een jeugdbende. Zij fungeert als lokeend en doet dat werk erg goed. Eigenlijk zal zij het hele boek door een lokeend zijn voor de mannen in haar leven.

 

Zij ontmoet de oudere acteur Jona en krijgt een verhouding met hem, waarbij beiden benadrukken dat hun relatie alles omvat behalve liefde. Zij zijn voor elkaar een soort thuiskomen. Daarom zijn zij ook veel op pad, anders kan je niet thuiskomen. In een interview erkende Grunberg dat hij bij het beschrijven van Jona aan Pierre Bokma moest denken, een door hem zeer bewonderde acteur.

 

Deze eerste helft van dit boek is boeiend, grappig, vol met zinnen die je niet alleen doen glimlachen, maar die je ook een paar keer herleest. ‘Als het leven je gek maakt van angst, dan vallen mannen mee’, vindt Zelda. ‘Zij zijn afleiding van de echte angst.’ ‘Ik ben meer dan de omstandigheden, die mij hebben uitgehold zoals een steen kan worden uitgehold door wind en water. Maar hoeveel meer? Dat is de vraag.’ ‘Als je weinig vrienden hebt is het handig om je kennissen vrienden te noemen, dan lijkt het alsof je er veel hebt. Ik kan het iedereen aanbevelen.’

 

Dan verschuift het verhaal naar een tweede relatie en een reis naar Taormina. Naast Jona krijgt Zelda namelijk ook een relatie met een Zweedse jonge jongen die geobsedeerd is door een filmscript waar hij aan werkt.

 

Met z’n drieën gaan zij naar Taormina, een wonderschoon dorpje aan de oostkust van Sicilië, onder de rook (soms letterlijk) van de vulkaan de Etna. Daar ontstaat tussen hen een bijzondere driehoeksverhouding met een heel bijzondere afloop.

 

Niet alleen is De dood in Taormina vaak grappig en zeer boeiend, maar ook bij vlagen erg spannend. En daar op Sicilië krijgt natuurlijk ook de titel betekenis.

 

Een heerlijk boek, waarover je na afloop nog lang kan mijmeren en twijfelen of je het echt wel goed begrepen hebt. Dan is het zaak om de eerste bladzijde opnieuw te lezen.

Auteur: Arnon Grunberg
Nederlandse hardcover
9789038810195
Druk: 1, augustus 2021
320 pagina’s