Als ik iemand een prijs gun, is het wel André van Duin
Van Roosmalen & Groenteman vonden het nodig hem belachelijk te maken. Gelukkig houdt de rest van Nederland wél van André van Duin.
Vorige week kreeg André van Duin de oeuvreprijs tijdens het Televizier Gala. Als ik het iemand gun, is hij het wel. Al 60 jaar in showbizzland, en toch zo vriendelijk en gewoon. Alleen dat verdient al een prijs.
Ik ben opgegroeid met André van Duin (wie niet?). Toen ik klein was, had ik cassettebandjes met daarop een aantal van zijn sketches. Ik kende ze van buiten en nog steeds bleven ze grappig. Mijn ouders waren dol op zijn revues. Hun favoriete momenten waren de keren dat Frans van Dusschoten in de lach schoot. Of dat nu echt was of gespeeld: het was altijd hilarisch. En als ik dan héél stil bleef, mocht ik de revue weleens tot het einde afkijken.
Later had Van Duin iedere zaterdagmiddag de Dik Voormekaar Show. Wij reden rond die tijd altijd naar mijn oma in Schijndel, waardoor ik kon luisteren. Nu vond ik dat wel een stuk minder grappig dan mijn cassettebandjes, maar altijd beter dan de liedjes van Vader Abraham, die mijn vader graag opzette.
In mijn tienerjaren brulde ik talloze keren mee op Willempie of Daar staat een paard in de gang. Perfecte carnavalsnummers, ook al waren ze dan gemaakt door een Rotterdammer.
Maar de mooiste André van Duin is voor mij toch de serieuze versie. Als zichzelf in Heel Holland Bakt, met een rustige, vriendelijke humor, of in Het geheime dagboek van Hendrik Groen, waarin hij me aan het huilen maakte (en dit keer niet van het lachen). Dat deed hij overigens ook met het nummer Voor altijd, samen met Danny Vera in het programma Matthijs gaat door, een lied over zijn pas overleden partner. Prachtig. En natuurlijk is hij onweerstaanbaar met Janny van der Heijden in Denkend aan Holland.
Hoewel hij al zo’n beetje zijn hele leven in de schijnwerpers staat, heb ik nog nooit gehoord dat hij arrogant is, vreemdgaat of sterallures heeft. Alleen dat hij een graag geziene en gewaardeerde collega is. Binnenkort brengt hij een boek uit, met een voorwoord van Matthijs van Nieuwkerk. Dat vind ik mooi: want hoewel Matthijs flink van zijn voetstuk is gevallen, blijft André zijn vriend trouw. Kom daar maar eens om in medialand.
Zijn cv kan een boek vullen, en het aantal prijzen dat hij heeft ontvangen vult waarschijnlijk een flinke kast. De speech van Janny, die hem de oeuvreprijs mocht uitreiken, maakte hem duidelijk ongemakkelijk. Al die complimenten, niks voor hem. Ik krijg een brok in mijn keel als ik hem daar zo bescheiden zie staan. Zo schattig. Alleen Van Roosmalen & Groenteman vonden het deze week nodig hem belachelijk te maken. Gelukkig viel half Nederland over hen heen. Laat ze eerst zelf maar eens een tiende presteren van wat deze volksheld heeft bereikt voordat ze weer zo’n grote mond opzetten.
