Als al mijn kinderen tegelijk aan de andere kant van de wereld zitten
Het is net als wanneer je kind boven huiswerk zit te maken, je man in de schuur aan het klussen is en de hond ligt te slapen. Je hoort en ziet ze niet, maar weet dat ze er zijn. En nu voelt het leeg.
Mijn vier kinderen, hun partners en mijn kleindochter zitten op Bali. Mijn ex-man heeft daar een huis laten bouwen en heeft de kinderen uitgenodigd om zijn zestigste verjaardag te komen vieren. Dat ze nu allemaal aan de andere kant van de wereld zitten, geeft mij een hoop onrust.
Natuurlijk is het niet voor het eerst dat ze (ver) weg zijn. Mijn kinderen zijn nogal reislustig, dus hun verre vakanties, stages op Aruba en in Nieuw-Zeeland en backpacken in Azië heb ik allemaal overleefd. Maar nu zijn ze allemaal tegelijk weg en dat voelt raar.
Ik weet ook niet precies waarom juist deze vakantie me zo onrustig maakt. Misschien omdat ze allemaal tegelijk weg zijn. Het idee dat drie van mijn kinderen (nummer vier nam een vliegtuig eerder), twee schoonzonen en mijn kleindochter allemaal in hetzelfde vliegtuig zitten, houdt me ’s nachts wakker. Misschien is het omdat ze sinds onze scheiding, twintig jaar geleden, niet meer allemaal samen met hun vader op vakantie zijn geweest en ik me zorgen maak of dat wel goed gaat.
Of misschien vind ik het stiekem toch een beetje zuur dat ik jarenlang ieder dubbeltje omdraaide terwijl hij de ruimte had om te feesten, naar ieder festival te gaan en in het buitenland te werken. Niet dat ik had willen ruilen, helemaal niet. Alleen van bankrekening.
‘Wat is het leeg hè, als ze er niet zijn’, zegt Rob en daarmee slaat hij de spijker op de kop. Het is net als wanneer je kind boven huiswerk zit te maken, je man in de schuur aan het klussen is en de hond ligt te slapen. Je hoort en ziet ze niet, maar weet dat ze er zijn. Nu zijn er geen appjes: ‘Mam, ik slaap vannacht bij jou’, of ‘Kan ik even thee komen drinken’. Niemand die belt omdat er een enge reuzenwesp binnen zit, niemand die even wil overleggen over de laatste aflevering van Married at First Sight en niemand die vraagt of ik zijn sollicitatiebrief na wil kijken.
Gelukkig houden ze me dagelijks op de hoogte met berichtjes, foto’s en filmpjes. Ik bekijk ze honderd keer. Vergroot ze, om te zien hoe blij en relaxed ze zijn. Dat is fijn en dat stelt me gerust. Maar toch zal ik heel blij zijn als ze allemaal weer veilig thuis zijn.
