Ik vind een verzameling Delfts Blauw in een zwarte, houten kast het toppunt van pracht. Iets om trots op te zijn, meneer Rutte.
Zeg, Mark Rutte…
Toen Pleuntje gisteren naar Jinek keek, verslikte ik ze zich bijna in haar kopje thee. Had hij dat nou écht gezegd?
Toen ik gisteren naar Jinek keek, verslikte ik me bijna in mijn kopje thee. Jaïr Ferwerda (intens sympathieke jongen) bezocht het torenkamertje en sprak onze minister-president aan op zijn veelbesproken vaasjes-brief. Je weet wel, de metafoor die hij gebruikte voor ons tere land waar je voorzichtig mee om moet gaan, net als een broos vaasje. Jaïr vond het pathetisch geneuzel en Rutte lachte. Natuurlijk.
‘Maar,’ zei Rutte, ‘je weet wel, zo’n vaasje dat iedereen wel in de kast heeft staan. Zo’n lelijk Delftsblauw ding.’ En toen ging ik even rechtop zitten. Want als je het hebt over het koesteren van onze cultuur en in dezelfde zin ons bijzondere aardewerk weg zet als lelijk, dat snapte ik helemaal niet.
Daarom speciaal voor onze minister-president even een kleine cursus Delfts Blauw voor dummies.
- Alternatief
Het is ontstaan als alternatief voor het peperdure en prachtige Chinese aardewerk.
- Niet alleen maar blauw
Het is bekend in de blauwwitte versie maar Delfts Blauw is er in meerdere kleuren.
- Gemaakt voor de koningin
Maria II van Engeland trouwde met Willem III en zij werd verrast met het mooiste porselein. Vooral fameus zijn de stapelvazen waar je tulpen in kon steken en die later zo leuk in reprise zijn genomen door het Rijksmuseum.
- Veel nagemaakt
Oké, oké, wij begonnen ermee als antwoord op het Chinese aardewerk, maar het Delfts Blauw werd zo geliefd dat er ook daarvan replica’s werden gemaakt, onder meer in Parijs en België.
