Mijn lievelingsminuutjes
Het lijkt een alledaagse bezigheid, maar Flo in bed leggen is iets waar May zich de hele dag op kan verheugen.
Mijn lievelingsminuutjes zijn aangebroken. Ik lig in bed met een frisse Flo. Dat ik mijn schoenen uit moet doen. En eigenlijk ook mijn broek. Dat het lampje naast haar bed aan moet. Dat de tv niet uit mag. Dat mijn arm onder haar hoofd moet. Dat haar been over dat van mij heen gaat. Als Flo zeker weet dat ik stevig ben ingemetseld tussen haar hoofd en haar rechterbeen, beginnen de vragen. Wat we gaan kijken. Kijken we Grace and Frankie? Vind je dat leuk, mama? Waar is papa? Is papa eten? Met een vriend? Heet de vriend Casper? Waar is Monti? Ligt Monti in haar mand? Slaapt Monti? Ga ik morgen naar de nieuwe Wollewei? Ga ik niet naar de oude Wollewei? Is Camillo nog op de oude Wollewei? Is T daar ook? Ga ik met L, C en N naar de nieuwe Wollewei? Ga ik op de blauwe dag zwemmen?
Als al het dagelijkse is afgevinkt, worden de grotere thema’s aangepakt. Mama, ga jij niet weg? Blijf jij bij mij? Blijf jij lekker bij mij? Ga je niet naar Parijs? Ik bevestig en ontken. Of we op vakantie gaan? Naar het zwembad? Naar Italië? Of de knuffels mee mogen? Of ze allemaal mee mogen? Of de grote teddybeer ook mee mag? Tijd voor een wedervraag. Heeft de teddybeer een paspoort? Dat heeft hij, zegt ze. En doet hij zijn gordel netjes om zijn buik en niet onder zijn knie? Dat zal hij doen. In dat geval mag de grote teddybeer ook mee.
Of papa vanavond Ajax gaat kijken. Voetbal is Ajax. Of het nou AS Roma is of FC Barcelona. Ajax. Of Ajax wint? We antwoorden tegelijk. Ajax wint altijd.
Ik druk op het rode knopje van de tv. Dat hij morgen weer aan gaat. Dat ik van haar hou. Dat we morgen samen met Monti gaan wandelen. Dat ze morgen verkleed naar de nieuwe Wollewei mag. Dat… Ik hoor een snurkje, kus haar nog een keer op haar sappige wangetje en sluip uit bed.
Door: May-Britt Mobach
