Franska X Opel

Auto’s en ik

Echt merkentrouw ben ik niet. Ik val op hoe iets eruit ziet en op alle handige dingen die er als extra verrassing bij komen. Of bij gekocht kunnen worden.

 

Best gek. Zelf had ik helemaal nooit aan een Opel gedacht en ineens hoorde ik mezelf reclame maken voor de Opel Crossland. Ik mocht er even in rijden en was meteen om. En ik vertelde het niet één keer, maar tegen een vriendin, tegen de overbuurvrouw, tegen m’n man en iedereen die het maar horen wilde. En daar werd ik niet voor betaald. Ging gewoon spontaan. En wel zo:

 

Weet je wat ie allemaal heeft?

 

Een heel erg handig systeem. Gewoon een druk op een knopje en (het systeem heet Onstar) je krijgt iemand aan de telefoon die jouw taal spreekt. Waar je ook maar bent. Tenzij je je routeplanner (zoals ik altijd doe) op Italiaans hebt gezet, want dan weet ‘ie dat er een Italiaans sprekend iemand wordt verwacht. Ze kunnen je overal mee helpen, maar het mooiste vind ik, dat je kunt vragen: weet je een slager, flappentap of benzinepomp in de buurt van waar ik nu rijd? Die zoeken ze dan voor je op en ze kunnen ook nog op afstand dat adres in je routeplanner zetten, zodat die je verder wijst. Nou jaaa. Zo handig!!!

 

En dat is niet alles

 

Bijvoorbeeld als je een ongeluk krijgt. Druk je op het knopje. En als je klem zit en dat niet lukt, worden ze vanzelf gealarmeerd en komen de hulptroepen eraan. Ze kunnen dankzij dit systeem je locatie nauwkeurig bepalen.

 

Hij weet wanneer er een auto tegemoet komt, dan zet ‘ie automatisch je grote licht even uit

 

Als je dreigt ergens tegenaan te botsen, remt ‘ie zelf

 

Je hebt een touchscreen om de radio aan te zetten, te bellen of je route te kiezen, geen gedoe met knoppen. Kan trouwens ook met spraak, gewoon roepen wat je wilt en het gebeurt.

 

Ook handig, met je snoertje dat je thuis ook gebruikt kun je je telefoon opladen. Niks ingewikkelde tussenstukken die het om de haverklap begeven (bij mij nu een terugkerend probleem…)

 

 

 

 

En het lekkerste van alles, hij heeft een scherm voor als je achteruit rijdt. Kun je gewoon zien of je ergens tegenaan dreigt te gaan. Dan piept ‘ie trouwens ook, maar je kunt ook lekker zien wat je doet. Zonder je nek om te hoeven draaien. Vind ik erg fijn, want mijn nek draait niet meer zo lekker sinds de artrose daar een beetje heeft toegeslagen.

 

En van de jonkies om me heen mag ik het niet zeggen, maar volgens mij is die hoge instap heel fijn voor als je wat ouder bent. Want eigenlijk is deze auto helemaal niet specifiek voor de ouderen bedoeld. Het schijnt dat gezinnen met kinderen er ook heel erg gek op zijn en dat het helemaal hip is. Zit ik dus, met m’n eigen lage-instap-auto. Omdat ik er zo nodig een beetje ‘vlot’ bij wilde rijden. Is dit ineens hip. En ik zit ook nog eens met een kleine achterklep-ruimte. Deze Opel kun je helemaal volstouwen. Gaat zeker twee x zoveel in als in de mijne, denk ik. Hum. Klink ik intussen als iemand met spijt? Oei. Niet doorvertellen.

 

En stoelverwarming en stuurverwarming. Nou, laat maar. Dat hoef ik niet. Het schijnt dat je zelf je ideale pakket kunt samenstellen voor deze auto, dus die laat ik weg. Maar als ik weer aan een nieuwe auto toe ben, dan…

 

En dan de overbuurvrouw, die zich afvroeg van wie die leuke auto was, want ze had hem zelf al geselecteerd als nieuwe auto en toen stond ‘ie ineens voor de deur… haha.

 

Als je teveel naar rechts of links gaat, stuurt ‘ie je bij en waarschuwt ‘ie je. (Kun je trouwens ook allemaal afzetten, als je het vervelend vindt.)

 

 

 

Door Franska

Fotografie portret: Esmee Franken. Visagie: Linda van Ieperen. Haarstylist: Mandy Huijs. sfeerbeeld :Getty Images