Franska.nl

En nu heb ik het dus niet over wandelen. Want dat doen we ook al jaren. Zelfs serieuze schoenen voor aan laten meten bij zo’n sportwinkel en daar van zo’n schuin dingetje met steentjes erop steil omlaag gelopen om te zien of het geen pijn deed bij het afdalen. Daar heb ik het dus niet over.

Ik heb het vandaag over een ander soort schoenen. Wijn-schoenen om precies te zijn. Wijn ja. Op de vroege ochtend. Je hoort het goed. Ken je deze: ‘Wijn Is Rood En Komt Uit Frankrijk’? Er schijnt zelfs een club te zijn die zich hiernaar vernoemd heeft, WIREKUF. Nou ben ik niet dezelfde visie toegedaan, qua rood en Frankrijk, maar dat Frankrijk een wijnland is, valt niet te ontkennen. En dat de ene wijn de andere niet is, lijkt me ook duidelijk. Die verrukkelijke Chablis, Beaujolais of Sancerre, is niet altijd dezelfde verrukkelijke die je graag zou proeven. Dus waren wij al snel op jacht naar de lekkerste.

Dat groeide zelfs uit tot een leuke bij-hobby als we op vakantie zijn. Niet dat we als een gek de hele dag achter wijn aan zitten, maar als het toevallig zo uitkomt, waarom niet? Het begon in Sancerre. Aanradertje van m’n ouders. We proefden in een restaurant iets heel lekkers, vroegen waar het vandaan kwam en gingen bij die wijnboer langs. En die verkoopt meestal net zo lief aan jou als aan een ander. Leuke bijkomstigheid is dat die flessen het altijd goed doen als souvenir of cadeautje.

Op een gegeven moment werden wijndorpjes steeds vaker expres een tussenstop. Op de een of andere manier is het daar ook extra gezellig. Bij een van de wijnboeren die we bezochten ontdekten we het boek ‘Guide des vins de France’. Komt elk jaar een nieuwe van uit. Heeft iemand anders dus al voor je uitgezocht naar welke boer je het beste kunt gaan. Tegenwoordig heet het boek ‘Guide des meilleurs vins de France’. Je moet er even de tijd voor nemen en echt zin hebben om je erin te verdiepen natuurlijk, maar als je eenmaal de smaak te pakken hebt…

Een echt grondige studie hebben wij er trouwens nooit van gemaakt. Ondanks dat hebben we al heel wat leuke adresjes bezocht en heel wat lekkers geproefd en meegenomen. En ach, zo’n bezoek aan een cave is weer eens wat anders dan altijd maar weer dat museum of die kerk. Als bijvangst leer je op die manier ook nog erg aardige mensen kennen, die het graag over hun vak hebben. En die vaak weer het beste restaurantje in de omgeving kunnen tippen.

Kortom, fijn land, dat Frankrijk. Pompiedompiedom, zing je even mee?