Pieperdepiep

 

Ik was nog niet helemaal uitgepiept. Er is namelijk nog iets. Moet ik ook nog even kwijt.

 

Ik had het laatst over m’n tuin. Zat me af te vragen wat anderen, die hier eventueel na ons zouden komen wonen, ermee zouden doen? Alles omhakken, bulldozer erdoor en de hele boel kaal graven en opnieuw beginnen? Zou wel de meest effectieve methode zijn.  Hoe ingrijpend ook.

 

En ik had laatst nog niet eens alles vermeld. Want het is nog veel erger. Die druif, die er al tweeëndertig jaar staat, met die prachtige dikke gekronkelde stam. Gekregen van m’n vriendin toen we hier net een week woonden. Met pergola en al ingestort tijdens een enorme storm dit voorjaar. Op de dag toen ook meteen de knotwilg omviel. Ja. Ook dat nog ja. Ergens in februari of maart. Snik.

 

De knotwilg is door een vakman weggewerkt. De pergola-klus kregen wij met z’n tweeën niet geklaard, dus ben ik meteen langsgegaan bij een bedrijf om hem te laten repareren en deels vernieuwen. Meneer schreef het in z’n agenda en maakte dus ter plekke een afspraak om te komen kijken. En dat ging zo:

 

-Hij kwam niet. Hij begreep z’n eigen notitie niet, zei hij, toen ik belde waarom ie niet gekomen was.

 

-Zou een week later komen.

 

-Niemand gezien.

 

-Gebeld. Nieuwe afspraak.

 

-Die ging door. Maten genomen, zou aan de slag gaan.

 

-Daarna niets meer gehoord.

 

-Na drie (of vijf?) keer bellen kwam er eindelijk iemand.

 

-Die ging meteen weer weg om spullen te halen. Zou uurtje later terugkomen met een mannetje, die moest helpen, want dit kon ie alleen niet aan.

 

-Niet teruggekomen.

 

 

Al met al veel te lang gewacht natuurlijk. Veel te veel geduld en ook veel te druk met andere dingen om er continu achteraan te zitten. Gelukkig iemand anders gevonden, die meteen kwam. De boel is keurig gerepareerd, maar de druif moet met stukjes en beetjes weer langzaam opgetakeld worden. Wat wil je na een paar maanden?

 

En nu? Niks bij de pakken neerzitten. Ik ga me gewoon verheugen op volgend voorjaar en wennen aan een compleet nieuwe tuin-aanpak. Diep ademhalen en opnieuw beginnen, zou m’n moeder gezegd hebben. Wijze raad toch?

 

Alleen…

 

Ik blijf me wel steeds afvragen waarom iemand niet gewoon zegt dat ie geen tijd heeft. Zo moeilijk is dat toch niet?

Door: Franska