Franska.nl

Alweer de laatste dag van m’n Italiaanse maand. Ik heb geprobeerd ook de niet-Italië-fans aan leuke artikelen te helpen. Als je niet tevreden bent, mag je het nu zeggen. Voordat ik definitief met een nieuwe maand begin, wil ik nog even wat kwijt. En wel de kers op de taart voor velen: m’n blunders. Uiteindelijk heb je de meeste lol toch vaak als er iets misgaat. Liefst bij een ander. En je hebt er meteen iets aan ook nog, hoef jij niet op je snuit te gaan daar in La Bella Italia.

Komen ze, mijn drie grootste Italië-blunders

Blunder 1

Heel recent deze, want het was onze afgelopen vakantie. Aan het einde of het begin van onze rit naar of van Toscane, doen we altijd even Liguria aan. En als er echt tijd is, of we zijn er te lang niet geweest, moeten we ook altijd even naar Camogli. Wat ik daar nog nooit gezien had, ontdekte ik toen ineens. Ze organiseren er whale-watches. Wow! Met een grote boot. Best gek dat ik die boot nog nooit eerder had zien liggen. Ik meteen aan het googelen. We hadden nog een dag, dus het zou moeten kunnen. Kostte me ontzettend veel moeite om iemand te pakken te krijgen, maar het lukte! Joepie!

Volgende dag vroeg op, met de bus van acht uur naar Camogli, en aan boord. Er was heel veel uitleg over alle soorten walvissen die we zouden gaan zien. De boottocht duurde in totaal een uur of zeven. Bleek al snel dat dat was omdat we eerst nog langs tig plaatsen moesten om passagiers op te halen. En op de terugweg weer af te zetten. Onder die passagiers een stuk of honderdtwintig schoolkinderen in Genua, die kans zagen vanaf het moment dat ze aan boord kwamen tot het moment dat ze er zes uur later weer afstapten, continu te krijsen en rond te rennen.

Toen we op de plek kwamen waar het heel diep was (er zit daar een enorm diepe geul in de zeebodem schijnbaar), gingen we langzamer varen en rondcirkelen. Daar zouden ze namelijk zitten, die walvissen. Niks, nakko, nada, nop, niente. Enige wat we gezien hebben waren een paar dolfijnen. Heel leuk hoor, maar ik had me toch iets meer voorgesteld voor het geld en de tijd die het ons kostte. Had ik nou die man van het hotel maar geloofd, die stellig beweerde dat er daar helemaal geen walvissen zitten.

Blunder 2

Als het enigszins kan, laten we in Italië de auto staan en doen we lekker alles lopend of met het openbaar vervoer. Met de trein bijvoorbeeld. Dan koop je dus kaartjes bij zo’n loket. Leuk ouderwets. En je zorgt dat je in de goeie trein stapt. Heb ik ook wel eens verkeerd gedaan (ook in Nederland trouwens). Heel soms komt er een conducteur langs. Dan dien je je kaartjes dus afgestempeld te hebben op het perron. Weet ik veel! We kregen me toch een partij op ons donder en zouden een boete van honderdvijftig euro krijgen. Hoe we ons eruit gekletst hebben weet ik niet, de boete verviel, maar als we het nog eens deden dan zou er wat zwaaien.

Blunder 3

Denken dat je in september heus wel een hotelletje tegenkomt ergens tussen Pisa en Firenze (Florence). Want ja, dat geplan en geboek altijd vooraf… We zouden onderweg wel wat zien. Nou mooi niet. Je denkt dus dat je buiten het hoogseizoen wel een plekje vindt. Bij hotel zoveel vroeg ik wat er aan de hand was. Ja, er was een grote beurs in Bologna (anderhalf uur rijden van Firenze) en daardoor zat alles in de weide omtrek vol. Zo ook verder langs de route richting Milaan. Zo’n beetje in de buurt van Reggio Emilia, een uur en drie kwartier voorbij Bologna, vonden we een kamer in een café, op een zoldertje dat ook druk door prostituees gebruikt werd. Niet bepaald een rustige nacht.

Bijna net zo erg trouwens als die keer dat we dachten dat we onderweg wel even naar het strand konden. In juli. Niet te doen dus. Want werkelijk waar, vijftig kilometer lang, langs het hele strand was nergens ook maar één parkeerplek vrij.