Met Brigitte op
huwelijksreis
Voor als je zelf nooit bent geweest. Of wel, maar het je plezant lijkt om eens te kijken hoe een ander zo’n huwelijksreis aanpakt. Brigitte is met haar kersverse man op honeymoon en Franska.nl is een klein beetje mee. Lees mee in haar dagboek.
Een dag op zee staat er op het programma. Te beginnen met een half uurtje baantjes trekken, daarna een ontbijtje en dan met een boekje aan dek, haren in de wind en verder geen bijzonderheden. We passeren Sicilië en varen onder de befaamde Laars van Italië door de Ionische Zee op. En dan bedoel ik de volle zee. Hoewel die eigenlijk best redelijk kalm is, bekomt hij me allesbehalve en daarbij helpt het ook niet dat ik opNU.nl lees dat een zogenaamde medicane – een blijkbaar nieuw woord voor een orkaan, maar dan op de Middellandse Zee – op Griekenland afkoerst en wij dat over een paar dagen ook zullen doen.
Mijn man was altijd degene die zeeziek werd, maar ik had nooit ergens last van. Voor hem heb ik die reisziektepillen ingeslagen, maar ikzelf zou die echt niet nodig hebben.
Klamme handen, koude voeten, druk op mijn hoofd, hoofdpijn eigenlijk en dan mijn maag die heel, heel erg zijn best moet doen om niet te kantelen. Het zweet breekt me uit. Ik waggel slingerend over het dek en door de gangen terug naar onze stateroom waar onze steward het bed alweer keurig heeft opgemaakt en verse bloemetjes heeft neergezet. Ik neem direct zo’n reisziektepil in, maar het was echt beter geweest als ik dat eerder had gedaan.
‘Waarom gaat het niet over als je gaat liggen?’
Parallel aan de reling van ons balkon zie ik vanaf het bed de horizon schommelen. Even gaat het goed. Totdat de horizon zich dan weer boven en dan weer onder de reling laat zien.
‘Kan ik ergens afstappen?’
‘Morgen. Morgen gaan we van boord. Maar het gaat echt wel over zo.’
‘Ik denk dat ik hier toch echt het liefst een einde aan brei.’
Terwijl ik me lig af te vragen of er al meer mensen aan boord ziek zijn, hoor ik op de gang een stel Amerikanen jolig doen. Zie je wel. Niets aan hand. Ik ben vast de enige.
‘Waarom wilden we dit?’
‘Zal ik wat water voor je pakken?’
Alleen al bij het idee . . .
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
