Het zat ‘m eerlijk gezegd niet in zijn voetbalkunsten, gisteravond. Als ik het goed heb geteld, kwam onze Wes nauwelijks aan de bal. En ik zág het goed, want al had ik niet zelf de tv aangezet, de hele tijd kwam er wel weer een BN’er op de tribune in beeld (hé, Ali B.!) of zag ik een andere voetballer wel een mooie actie maken (en vertelde mijn man achtergrondverhalen over Frenkie de Jong of de nieuwe aanvoerder Virgil van Dijk) waardoor ik geboeid bleef. Of kwam Yo in haar oranje voetbalshirt voorbij. Vond ik sympathiek van haar, geen strakke, sexy outfit die ze meestal draagt als in de spotlights staat, maar een zeer ruimvallend exemplaar. Ik moest even denken aan de allerkleinste voetballertjes, met hun knokige knietjes, en bij wie hun eerste shirt als een jurk valt.
Maar het ging dus om Wes. Tja, die had dus eigenlijk niet zoveel meer te zeggen op het veld. Niet erg hoor, hij neemt niet voor niets afscheid. En al heeft hij veel voor het Nederlands voetbal betekend, dat afscheid deed me verder niet zoveel. Tot… Ja, tot het gezinnetje Sneijder na de wedstrijd op de middenstip mocht komen. Heb je het gezien? Daar zaten ze, Wes, Yo, Jessey en Xess Xava (die en passant door John van ’t Schip nog als ‘dochtertje’ werd bestempeld. Where have you been, John??)
En daar, in een ingericht huiskamertje op de middenstip, zagen ze een filmpje van Wesleys oud-medespelers (van Robben tot Rafaël), coaches (Van Gaal, Koeman) en z’n ouders. Mooi filmpje. Met liefde gemaakt. En vooral mooi omdat er door al die oud-collega’s met veel liefde over Wes werd gesproken. Dat voelde je. En het bijzondere is, dat hele filmpje ging eigenlijk maar over nog geen minuut uit zijn leven. Over één goal die Wes ooit maakte. In 2010. Kippenvel. Vooral hoe die binken erop terugkijken.
Als je het niet hebt gezien, moet je maar even kijken. Acht jaar na dato pink je vast ook even een traantje weg om die goal. En om onze Wes.
Een waardig afscheid was het dus, want Wes werd ook nog eens benoemd als bondsridder. Maar nu moeten die anderen wel aan de bak, hoor. Want ze spelen morgen tegen Frankrijk … En wat Nederland gisteren lieten zien, is echt niet genoeg voor deze grootmacht. Hop hop!
Door: Beatrijs Bonarius
Beatrijs Bonarius is tekstschrijver & eindredacteur. Een mediavreter, zoals ze zelf zegt. Met een vrolijke, scherpe blik – en dito toetsenbord – kijkt ze voor Franska naar de actualiteit.