19 dingen die je altijd tot het allerlaatste moment uitstelt

 

Druk, drukker, drukst hebben we het allemaal. Zo zijn er van die dingen die je altijd maar weer uitstelt tot het aller-allerlaatste moment. Herkenbaar? 

 

  1. Bodylotion smeren. Pas als de schubbetjes op je benen staan.
  2. Automatische afschrijvingen opzeggen. Ik doe echt aan goede doelen hoor, maar niet aan allemaal.
  3. Belastingaangifte. Al drie keer uitstel gevraagd, oepsie.
  4. Sowieso rekeningen in het algemeen.
  5. Updates van je telefoon of laptop. Ik loop er inmiddels alweer drie achter.
  6. De overvolle vuilniszak naar buiten brengen. Want we wachten tot een ander het doet.
  7. Naar de tandarts gaan. Pas bij forse kiespijn maken we een afspraak.
  8. Tanken. Ik rijd werkelijk op de laatste zucht benzine naar huis. En dat heeft weleens voor ongemakjes gezorgd. Niet handig, ik weet het.
  9. Hond uitlaten. Soms staat ie op knappen bij de deur. Aaaah zielig!
  10. Foto’s uitzoeken. Sinds het tweede kind niet meer gedaan. Jij wel?
  11. Pakketjes terugbrengen. O ja, ik heb drie maanden de tijd toch?
  12. Nieuwsbrieven opzeggen. Mijn inbox puilt uit gewoon. Ook van bedrijven waar ik echt never nooit iets zou kopen.
  13. Mobiel opladen. Is toch wel handig, een telefoon die het doet.
  14. En je iPad opladen. Wil je eens een avondje Netflixen in je bed, is je iPad weer leeg.
  15. Klarna betalen. Pas na drie herinneringen en de dreiging van de deurwaarder.
  16. Wc-papier kopen. Altijd op. En niemand die het aanvult als het laatste rolletje op is.
  17. Strijken. Ik loop al dagen in dezelfde jurk.
  18. Stofzuigerzak vervangen. Sta je daar met je goede gedrag weer met die stofzuiger. Schoon wordt het dan natuurlijk niet.
  19. Plassen…. I rest my case…

Door: Irene Smit

Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.

Afbeelding van Irene Smit