Zou een beetje gezond verstand hier niet op zijn plaats zijn?
Nee hoor. Regels zijn regels, nietwaar!
Toen mijn vader ons ouderlijk huis na meer dan een halve eeuw verliet om elders in het dorp te gaan wonen – het werd een aanleunwoning – deden we er alles aan om van zijn appartement een warm bad te maken. De woninginrichter in het dorp liet zich ontvallen dat dit complex veel klandizie voor hem opleverde. Telkens als ‘een oudje’ overleed moest de boel namelijk weer leeg opgeleverd worden en mocht hij voor de volgende bewoner vaak ook weer de vloerbedekking en de gordijnen leveren.
Precies zo geschiedde. In dit geval ging het zelfs heel erg rap. Minder dan een half jaar nadat pa verhuisd was – het spreekwoord van de oude boom die zich niet laat verplanten was hem blijkbaar op het lijf geschreven – overleed hij. Het appartement moest worden opgeleverd zoals we het hadden aangetroffen: kale muren, een betonnen vloer en zelfs geen rails om eventuele gordijnen aan op te hangen. Was hier geen mouw aan te passen? Regels zijn regels, dus sorry, maar nee.
Wat ik van de week in het AD las gaat nog een tandje verder dan mijn vaders voorbeeld. Een mevrouw die al 37 jaar met veel plezier een woning in Baarn huurt, ziet zich door de almaar stijgende kosten met pijn in haar hart gedwongen de huur op te zeggen. ‘Opleveren in originele staat’, sommeert de huurbaas, een Amerikaans investeringsfonds. Het argument dat mevrouw hier al sinds 1986(!) woont en dat de aannemer bovendien al in de startblokken staat om de badkamer, keuken en wc te komen vervangen zodra het huis leeg is, is tegen dovemansoren.
Alle deuren moeten worden gesopt en alle ramen brandschoon gezeemd. Vensterbanken, vloeren, inbouwkasten? Moeten er allemaal uit. Al het behang moet worden afgestoomd en de muren en plafonds opnieuw gewit. En dat dus terwijl er gerenoveerd gaat worden! En dan is er nog de tuin waar een dertig jaar oude esdoorn en een vijfentwintig jaar oude plataan staan, die koste wat kost moeten worden gekapt. Dat er geen kapvergunning voor is kan de man van dienst geen ene moer schelen. Zijn advies luidt om het desnoods stiekem te doen en dan nog bij voorkeur in de nacht.
Of hier echt geen mouw aan te passen viel? Nee, dat viel er om de dooie dood niet. Regels zijn regels, dus sorry. Maar nee.
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
