Zometeen naar de tandarts
Pling! Piepje in m’n telefoon. ‘Uw tandarts: Het is tijd voor uw halfjaarlijkse controle.’ Of je even een afspraak maakt. Hum, dat kan wel wachten, vind ik altijd. Totdat ik laatst best heftige kiespijn kreeg en ineens tussendoor op de behandelstoel lag. Duurde zeker drie kwartier. Dan had die controle er meteen wel bij gekund, denk ik dan.
Maar goed, je wilt niet al te lastig doen bij een tandarts. Stel dat je haar boos maakt. (En ik had me eigenlijk al flink aangesteld met die kiespijn.) Veel te gevaarlijk al die enge apparatuur die daar voor het grijpen ligt. Niet tegenspreken. Slikken en spoelen. En zo snel mogelijk wegwezen, voordat ze nog een gaatje vinden. Nog altijd iets van angst overgehouden uit het schooltandartstijdperk. ZO hé! Dat deed pijn toen.
Daar hebben ze iets anders op gevonden. Tandartsen hebben waarschijnlijk hun beul-imago besproken op een grote tandartsenconferentie. En de oplossing, die intussen landelijk verspreid is, is de mondhygiëniste. Superlieve en aardige dames die net doen alsof ze je alleen maar een mooi, schoon gebit gaan geven, maar die de boemanfunctie van de tandarts hebben overgenomen. Vooral als er een ‘meting’ in de planning staat. Au! Intussen zie ik dus meer op tegen het bezoek aan die aardige dames, dan tegen het bezoek aan de tandarts.
Overigens… Sowieso bijzonder dat er toch stiekem weer extra ritjes, extra uurtjes en extra kosten zijn ingeslopen in de gebitsverzorging. Of mag ik niet zeuren? Oeps. Hopen dat de tandarts dit pas leest als ik alweer naar huis ben…
Door Franska
Fotografie portret: Esmée Franken. Visagie: Charlotte van Gulik, Haar: Isabella Greuter.
