Zoiets wil ik nou eenmaal liever geheimhouden
M’n vriendin noemt dit ‘het eeuwige dilemma’. Ik hoopte van haar een advies te krijgen, maar ze liet de beslissing aan mij. Heel benieuwd hoe jij erover denkt.
Heb je het gemerkt? Ik was op vakantie. Stiekem. Want delen dat je weg bent schijnt niet handig te zijn. Zeker niet op sociale media, of op zo’n drukbezochte website als Franska.nl. Online nagenieten kan natuurlijk wel, hoewel iedereen dan denkt dat je op dat moment op de plek bent waar je over praat. Ik postte afgelopen week een foto uit Italië op Instagram en kreeg meteen terug: ‘enjoy!’ Nou doe ik dat ook wel, want door vakantiefoto’s te delen rek je nog lekker een tijdje dat vakantiegevoel.
Ik was voor de vierentwintigste keer op dezelfde plek. En voor de zoveelste keer vroeg de bazin des huizes wanneer ik nou eindelijk eens een keer een stukje ging schrijven over haar huis. Ik legde haar mijn terughoudendheid uit. Ik ben bang dat het dan altijd vol zit. Onzin natuurlijk, want het zit altijd al vol. ‘Voor jou houd ik altijd een plek vrij, dat weet je, Franska.’ En ik wil liever geen Nederlanders om me heen, voor mij is het pas vakantie als ik Italiaans hoor. M’n man zei trouwens, toen ik mensen uitgenodigd had om bij ons langs te komen: ‘Ik ben blij dat ze niet gekomen zijn, want dit is toch een plekje van ons samen.’ Goed. Genoteerd. Ik nodig er nooit meer iemand uit. Maar de huisbazin zei zelfs op de laatste dag nog: ‘Franska, als je nou een keer echt niet weet waar je over moet schrijven, dan schrijf je gewoon een stukje over ons. Over hoe heerlijk fris de lucht hier is, hoe mooi de natuur en hoe rustig.’ ‘O ja,’ zei ik om te pesten, ‘dan zal ik er meteen bij vertellen dat jij ook wandeltochten organiseert, kooklessen en Italiaanse lessen geeft.’ ‘Nee! Dat mag je echt niet schrijven.’ Is ook niet waar trouwens.
Nu twijfel ik dus al de hele tijd wat ik moet doen… Maar helaas… ik doe het niet, ik kan het niet, ik wil het niet. Ik gun iedereen een zo mooi mogelijke vakantie, maar geheimen zijn geen geheimen meer als je ze doorvertelt. Hoezeer ik het de lieve mensen van mijn vaste vakantieplek ook gun, voorlopig blijft prijsgeven van dit adres dus nog m’n eeuwige dilemma. Ik heb trouwens in Bretagne ook zo’n plek, ooit het adres gekregen van een collega die me plechtig liet beloven het aan niemand door te vertellen. Heb ik ook nooit gedaan. Al meer dan dertig jaar niet. Ze kan trots op me zijn. En ach, mooie plekken genoeg, jij weet er vast ook wel een die je liever voor jezelf houdt. Je hoeft het adres niet te geven hoor, maar ik ben wel benieuwd of jij ook zo’n plek hebt die je liever voor jezelf houdt.
Ik wens je een heerlijke week en vergeet niet om dingen geheim te houden als je niet wilt dat iemand er ook maar iets mee gaat doen. Dat was een van de wijze lessen die m’n moeder me ooit geleerd heeft.
Liefs van
Franska
Door: Franska
