Zoenen, zoenen, zoenen
Vanmorgen had ik het ineens, schrik gecombineerd met wat vertwijfeling. Het is 2 januari, de eerste werkdag van het jaar en daarmee rijst de vraag: moet ik mijn collega’s zoenen?
Als iets ’s ochtends onder de douche – tussen de shampoo en een aria door – al in de bovenkamer opduikt, dan wil ik het er graag over hebben. Vanmorgen had ik het ineens; schrik gecombineerd met wat vertwijfeling. Het is 2 januari, de eerste werkdag van het jaar en daarmee rijst de vraag: moet ik mijn collega’s zoenen? Of nog beter, wíl ik mijn collega’s eigenlijk wel zoenen?
Ik beken meteen maar, het antwoord is: als het even kan, dan liever niet allemaal. Het is niets persoonlijks, maar neem de combinatie 1) ochtend, 2) een goedgevulde agenda en 3) een schare collega’s – en ik denk gewoon niet direct aan zoenen. Komt nog eens bij dat er vanmorgen een stugge regenbui over Amsterdam trok die ervoor zorgt dat je honderd procent kans maakt op een nat pak en dito natte pakkerd.
Tijdens de jaarwisseling word ik niet gehinderd door enig kusongemak. Als eerste voorzie ik mijn geliefde van een kus, daarna mijn vrienden en op nieuwjaarsdag de ganse familie. Geen problemen mee. Soms staan je collegae net zo dichtbij – ik ben zo’n geluksvogel – waardoor zoenen al minder ongemakkelijk is, maar er zijn er altijd een paar waarvan je niet meteen kusdrang krijgt.
Maurice de Hond ging op onderzoek uit voor SBS en voelde behoorlijk wat Nederlanders aan de tand. Wat blijkt? We zijn bijzonder verdeeld in zoengedrag. Zo’n 49 procent deert een zoen op de wang niet van een collega, maar 44 procent slaat het liever over. Dit slaat vast op mij, want ik hups van het ene percentage naar het andere. De baas zoenen blijkt nog een ander verhaal, want maar 27 procent voorziet die persoon zonder gêne van een kus. Het traditionele zoenen blijft favoriet, want áls we het doen, dan geven we er drie.
Er bestaan wel wat oplossingen voor als je geen groot aanhanger bent van kussen op nieuwjaarsdag. Als je de zoenronde liever overslaat, hier wat tips:
1.
Neem de eerste week van januari vrij. Opgelost, want zelfs de meest doortastende en vasthoudende zoener heeft het na een week wel gehad met dat gekus.
2.
Na de zesde van januari mag je het gekus overslaan, want de etiquette schrijft voor dat dit de uiterste datum is om het te wensen. Kijk, daar kun je ze van repliek mee dienen, die nieuwjaarswens accepteer je natuurlijk wel.
3.
Die jonge gasten zijn soms zo gek nog niet. Door het consequent invoeren van één kus in combinatie met de halve knuffel is de gelukwens zo afgerond. Zonder plakkerige smakkerds op de wang of een onfrisse adem die van links naar rechts beweegt voor je gelaat. Geef iemand zo’n half exemplaar en de persoon voelt zich geliefd en gelukkig.
4.
Doe alsof je het vergeet. Misschien is dit wel mijn tactiek. Ga al zo volledig op in je werk dat niemand het lef heeft dit te onderbreken. Hiervoor moet je wel als eerste present zijn, maar dat was ik. Geen zorgen, ik heb Franska natuurlijk wel even allerhartelijkst op de wang gesmakt.
5.
Zorg dat je later bent en roep de gelukwensen op luid volume over de werkplek, zorg ondertussen voor een flinke drafpas, maak een wuivend gebaar en kijk uit voor tackels van fanatieke collega’s.
Heel benieuwd hoe jij hierover denkt. Voor nu een virtuele nieuwjaarswens. Met of zonder drie zoenen, je mag kiezen.
Door: Adeline Mans
Chef redactie Amayzine
