Heb vast wel eens verteld dat ik een hele stoere moeder had. Toen ze na het overlijden van m’n vader alleen achterbleef ging ze niet achter de geraniums zitten, maar ging ze dat doen wat ze altijd heel graag deed. De wereld rondreizen en nieuwe dingen ontdekken. In haar eentje. Ze zei: ‘Of ik nou thuis blijf of op reis ben, m’n verdriet neem ik toch wel mee.’ Dus trok ze er in haar eentje op uit naar Indonesië, Australië, de Noordkaap, Amerika, Griekenland en nog veel veel meer.
Ze was altijd op zoek naar mooie nieuwe bestemmingen. En zo was ze dus ook bezig met cruises over rivieren en over zee. Toch lukte het haar vaak niet om een eenpersoons hut te boeken. En al helemaal niet eentje met zeezicht. Die bleken ze alleen maar te verhuren aan stellen. Ook al wilde m’n moeder er de tweepersoons prijs voor betalen, het feest ging niet door. Ik vond dat zo idioot, dat ik toen een keer gebeld heb met zo’n maatschappij. Omdat ik dacht dat ik daar wel even de boel naar m’n hand kon zetten. Had totaal geen effect.
Na lang zeuren en vragen en uitzoeken kwam ik erachter dat er een reden voor is. Aan mensen die in hun eentje zo’n hut ‘bemannen’, verdienen ze veel minder dan aan stellen. En dan gaat het dus om de consumpties, want daar wordt het extra geld mee verdiend. Stellen eten en drinken natuurlijk twee keer zoveel. Dus wat moet je dan met mensen die alleen zijn? Schijnt in hotels ook vaak voor te komen trouwens.
Nou jaaaa!
Alsof het al niet erg genoeg is dat je alleen ‘moet’. Alsof het al niet stoer genoeg is dat je dat dan toch doet. Wordt het je verdorie een soort van onmogelijk (ik bedoel extra vervelend) gemaakt. Ik heb uiteraard die maatschappij nog een keer gebeld en het ze voor de voeten gegooid, maar kreeg ontkenning in alle toonsoorten uiteraard. Wat was ik boos. Mooi dat het niets hielp. Het is gewoon een feit. Aan boord en in veel hotels hebben ze gewoon liever geen alleenstaanden in verband met minder inkomsten uit eten en drinken. Tijd voor een actiecomité misschien?
