Zo moeilijk is dat toch niet? Of mis ik iets?
Ik ben eigenlijk best wel een groene, linksdraaiende doos.
Van afval scheiden, weinig vlees eten, duurzamer shoppen tot minder vliegen. Er is alleen één ding waar ik echt een zwak voor heb en dat zijn mooie auto’s. Regelmatig struin ik dealersites af of ik ergens mijn favoriete sportwagen zie. Want die komt er als mijn huidige auto de geest geeft. Er wordt al voor gespaard!
Maar nee, heel eerlijk, echt zuinig is die bloedsnelle babe natuurlijk niet. Daarom ben ik voorzichtig met commentaar leveren op het gedrag van andere mensen. Ik ben zelf niet roomser dan de paus. Ik denk dat als je een beetje je hoofd gebruikt bij wat je aan het doen bent, je al een heel eind komt. Toch kom ik soms mensen tegen die voor mijn gevoel helemáál niet nadenken.
Waar ik bijvoorbeeld niets van begrijp is je motor laten draaien als je uitstapt
Gisteren moest ik op de fiets een pakje ophalen hier bij het dichtstbijzijnde tankstation. Ik parkeer mijn fiets als er zo’n dikke Porsche Cayenne aan komt gereden. Man stapt uit en laat de motor draaien. Dan denk ik al: huh, hoe dan?
Maar het wordt nog erger. De man wandelt naar binnen en gaat uitgebreid staan praten met een andere man, die hij waarschijnlijk uit het dorp kent. Gast! Je motor draait! Als ik een paar minuten later naar buiten wandel met mijn pakje onder mijn arm, wordt het, jawel, zo mogelijk nóg erger.
Op de passagiersstoel zit een vrouw, ik vermoed zijn partner, ongeïnteresseerd door haar telefoon te scrollen
De motor van de yuppentractor staat nog steeds aan. En nee, het is niet koud. Het is lente, ik heb vandaag een jasje aan, maar ik had ook zonder gekund. Hoe is het mogelijk dat je je partner laat uitstappen en de motor laat draaien?
Als mijn partner zoiets zou doen, zou ik subiet de motor uitzetten. Zelfs als het steenkoud of snikheet is. Op de een of andere manier krijg ik helemaal het heen-en-weer van een nodeloos draaiende motor. Dat vind ik zo’n verspilling en onnodige milieubelasting. Ook nu moet ik me echt inhouden om niet naar juf Cayenne toe te stappen en te vragen: ‘Hoe dan?’
Het liefst zou ik door het open raam aan de bestuurderskant zélf de sleutel omdraaien
Of de start-stop-knop indrukken. Misschien als ik meer tijd had gehad, was ik naar binnen gewandeld om de man erop aan te spreken. Alleen had ik nu een afspraak en die wilde ik niet laten wachten. Eigenlijk drong mijn verontwaardiging pas goed en wel door toen ik met gezwinde spoed terug naar huis fietste.
Dan heb je al zo’n dikke auto, waar ik dus niks over zeg – hoewel ik een Cayenne echt een lelijke auto vind – en dan laat je ook nog eens je motor 10 minuten draaien voor Jan met de korte achternaam. Goed, misschien maak ik me druk om niks. Tot zover mijn groene geneuzel, volgende week gaat het vast weer over cavia’s…
