‘Popole’ is het magische woord
Zo krijg je dus écht alles voor elkaar
‘Popole!’ roept mijn kleindochter Lily van twee-jaar-en-een-paar-maanden enthousiast. ‘Ditmom! Daas!’ En nog eens, met nadruk, alsof ze niet begrijpt dat we zo dom kunnen zijn om niet te weten wat ze bedoelt: ‘Popole. Ditmom. Daas.’ We kijken elkaar aan, haar grote zus en ik, met opgetrokken wenkbrauwen. Veel van wat er uit haar mondje komt, begrijpen we meteen. ‘Mij! Mij! Mij!’ bijvoorbeeld: zij wil óók wat jij aan het eten/drinken/doen bent. ‘Ninnymee’ is ‘Lily wil meer’ of ‘Lily wil mee.’ Wat ze overigens allebei voortdurend wil: meer, en mee. Maar er blijven genoeg raadsels over en zij snapt niet dat we haar niet begrijpen. Ze zegt het toch duidelijk?
Zelden een kind gezien met zoveel zelfvertrouwen. Extreem veilig gehecht, neem ik aan, als beeldig, blond, blauwogig benjaminnetje met adorerende ouders en adorerende oudere broers en zus. En ze windt de wereld om haar vingertjes.
Laatst kwam ze bij me logeren omdat mijn dochter met haar man aan het verhuizen waren. Ik haalde haar af van de crèche en omdat het daar ook meteen haar laatste dag was, kreeg ik haar spulletjes mee van de leidsters, waaronder een speen. De speen wilde ze meteen in haar mond en ze sabbelde er tevreden op.
‘Huh,’ zei haar zus toen die het zag. ‘Dat is haar speen niet, hoor. Ze mag helemaal geen speen van mama.’
Ik sms’te mijn verhuizende dochter en die reageerde inderdaad: ‘Neeeee! Oooohhh Lily heeft geen speen! Ze mag hem ook niet! Ze heeft die crècheleidster wijsgemaakt dat ze wel een speen heeft, maar wil je hem weggooien alsjeblieft, als ze niet kijkt?’
‘Haha,’ sms’te ik terug. ‘Wat grappig.’
‘Ik heb op de crèche heel vaak gezegd: ze heeft geen speen,’ sms’te mijn dochter terug. ‘Maar steeds als er een nieuwe leidster was of een invaljuf kreeg ze het weer voor elkaar. Wel knap voor iemand die niet kan praten. Zo is Lily dus, die regelt de dingen voor zichzelf die ze wil.’
De speen ligt inmiddels in mijn bureaula. Ik zie nu pas dat er een grote R op staat, met onuitwisbare inkt. Ravie, of Roos, of Roxanne is een speen kwijtgeraakt op de crèche.
Popole betekent trouwens ‘voetballen’. Maar ditmom en daas heb ik nog niet ontcijferd. Erg dom van me.
Lisette Thooft noemt zichzelf ‘lijf- en schrijfcoach’. Ze schrijft al jaren voor vrouwenbladen en spirituele tijdschriften en is auteur van 17 boeken over persoonlijke ontwikkeling. Daarnaast is ze singer-songwriter, in opleiding tot rebalancer, moeder en grootmoeder.
www.lisettethooft.nl
