Franska.nl

Zo kies je het geslacht van je baby 

Want stel je voor dat je het met een meisje moet doen terwijl je toch écht een jongetje wil?

 

Wie ongewenst kinderloos is kan vaak toch zwanger worden, waar dat vroeger niet tot de mogelijkheden hoorde. We kunnen meerlingen bewerkstelligen en tal van afwijkingen opsporen als de zwangerschap nog pril genoeg is om af te breken – zo je dat mocht willen uiteraard. We kunnen ook het geslacht vaststellen nog lang voordat de baby geboren moet worden. Wat we nog niet konden, maar wat nu ook kan, is het geslacht bepalen.

 

Babymeisjes of -jongetjes op bestelling zeg maar.

 

Geloof me, onder het motto dat stilstand achteruitgang is, juich ik de moderne wetenschap van harte toe. Maar soms, zoals nu, moet ik er nog even op broeden, wat ik van alwéér zo’n nieuwe ontwikkeling vind die het leven alwéér een stukje maakbaarder maakt.

 

Het is een ivf-behandeling die geslachtskeus mogelijk maakt en in – waar anders? – de Verenigde Staten wordt die steeds vaker toegepast. Bij sommige klinieken heeft al 20 procent van de stellen die een ivf-behandeling ondergaan geen vruchtbaarheidsproblemen, maar is het hen uitsluitend te doen om het bepalen van het geslacht. Tot nu toe zijn de VS een van de weinige landen waar dat is toegestaan. Daarom maken ook veel ouders van buiten de VS gebruik van die mogelijkheid.
Fara, een Vlaams expertisecentrum dat vrouwen begeleidt bij het maken van zwangerschapskeuzes, ziet ze sinds 2017 vaker: koppels die niet tevreden zijn met het geslacht van hun ongeboren baby. Sinds dat jaar wordt de nipt-test, die genetische aandoeningen opspoort bij de foetus en ook het geslacht bekendmaakt, vergoed en weten ouders al vroeg in de zwangerschap wat het geslacht is. In Nederland wordt bij de nipt-uitslag het geslacht nog niet vermeld. Soms is ‘geslachtsteleurstelling’ zo heftig dat ouders ervoor kiezen abortus te plegen, laat Fara weten.

 

Dat ging ene Hilde en haar man te ver. Ze zouden er niet mee kunnen leven een gezonde jongen het leven te ontnemen. En toch wilden ze ook echt geen derde zoon, want daar liepen er al twee van rond in huis. Soms zelfs vier, als ook de zonen uit haar mans eerste huwelijk kwamen logeren. Toen Hilde over een derde kind begon, wat voor haar man zijn vijfde zou zijn, zei die heel stellig dat een jongen niet meer welkom was: ‘Zoek dus maar uit hoe dit een meisje wordt.’

 

Heel lang verhaal kort: na veel vijven en zessen werd er in Gent een gynaecoloog bereid gevonden om ingevroren sperma naar een bedrijf is de VS te sturen. Daar werden zaadcellen met het mannelijke Y-chromosoom van de vrouwelijke cellen (X) gescheiden door middel van een ‘celsorteerder’. Die geslachtsbepaling lukt overigens voor meisjes in 85% van de gevallen en voor jongens rond de 75%. Hilde had een bingo. Negen maanden nadat ze gewoon gezellig thuis geïnsemineerd was met het gewenste sperma werd hun kerngezonde dochter geboren.

 

Family-balancing, ook wel het ‘koningswenssyndroom’ genoemd, waarbij je kiest voor een geslacht om het gezinsevenwicht te herstellen, is in België en Nederland bij wet verboden. De angst bestaat dat als er in het geslacht ingegrepen wordt, het hek van de dam is en er op een gegeven moment ook geselecteerd kan worden op basis van haar- of oogkleur. Misschien ben ik het daar voorlopig wel mee eens. Misschien moet ik ook nog wel gewoon even broeden.

 

Bron: AD