Zo heb je nooit meer een stinkende hond in huis

 

Ik hou van m’n Takkie, maar niet van z’n geur als hij in de regen heeft gelopen.

 

 

 

 

Vroeger was ik een nogal smetvrezend type, ik haatte vlekken op m’n kleding, kringen op tafel en een vuile wasbak. Maar met kinderen leer je dat wel af. Zo liep ik de eerste vier jaar dat ik moeder was altijd met een spuugvlek van de boertjes op m’n linkerschouder, ging er dagelijks een beker limonade over de tafel en zit er altijd een klodder tandpasta in de wasbak van de badkamer. 

 

En sinds ik een hond heb vind ik al helemaal niks meer vies. De drolletjes moeten opgeruimd, modderpoten moeten van de vloer geveegd worden en als ie in huis een ongelukje heeft (hij is inmiddels bijna dertien dus dat gebeurt), dan kan ie er niks aan doen.

 

Maar er is een ding dat ik wel verschrikkelijk vind: de weeë, misselijkmakende geur van een natte hond in huis. Niet te doen. Geen idee waar die geur vandaan komt want ik borstel Takkie regelmatig zodat hij er pico bello bijloopt. Maar een natte vacht, ugh…

 

Ik heb nu dus een briljante oplossing gevonden. Kijk maar. Geloof mij, het werkt echt. Bovendien vindt mijn Takkie dat gekriebel aan zijn lijf heerlijk, hij gaat er zelfs languit bij liggen.

 

 

Dus hop, naar de bouwmarkt of de Action. Daar liggen ze in het gangpad met spulletjes voor de auto. Deze dubbelzijdige ‘washandschoenen’ met van die microfliebertjes waarmee je je Luna, Max of Moos lekker droog kunt schrobben.

 

 

 

En als je dan ook nog een spraytje hondenparfum op die handschoen doet is het helemaal feest en liggen ze straks fris en fruitig in hun mand en hoef je nooit meer in de weer met geurstokjes of een roomspray. You’re welcome!

 

Beeld: Instagram: @Themuttace / Gamma.nl

 

 

 

 

 

Door: Irene Smit

Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.

Afbeelding van Irene Smit