Zie ik het voor me, bij Olke in Texas?
Nadat ze een mooi interview met Yvon Jaspers gelezen had, besloot Caroline toch maar eens een keer naar ‘Boer zoekt vrouw’ te kijken.
Op televisiegebied mis ik nogal eens wat. Ik ben geen kijker, en al helemaal geen volger. Afkortingen als TVOH, WIDM en BZV gaan dan ook grotendeels langs me heen. Onze stagiaire Veerle heeft een heldhaftige poging ondernomen om me WIDM (dat is dus Wie is de mol? Ik zeg het toch maar even) uit te leggen, maar toen collega Roos er, al vrij snel, uit was, vond ik er geen bal meer aan.
Je moet echter wel onder een rotsblok wonen, wil je niets mee krijgen van alle commotie die er soms rond een van deze programma’s ontstaat. Dus dat er af en toe eigenaardige types mee gedaan hebben aan BZV, dát weet ik dan weer wèl.
Dit weekend las ik een interview met presentatrice Yvon Jaspers, die ik eerlijk gezegd altijd een beetje in de categorie ‘iets te irritant al te blij ei’ vind vallen, maar dit terzijde. Ze zei: ‘Ik zie vaak mensen (boeren dus, red.) die in hun leven totaal niet aangemoedigd zijn om zich te uiten. Aan wie nog nooit een vraag is gesteld. Laat staan de vraag: hoe voel jíj je nou? Die niet eens weten dát ze voelen, laat staan dat ze weten wát ze voelen.’ Mooi gezegd vond ik dat, heel invoelend. Dus toen ik ontdekte dat zondag de eerste aflevering van het nieuwe seizoen was, besloot ik te kijken. Voor het eerst in mijn leven. Een meewarige blik van mijn bijna-geen-puberella-meer trotserend.
Wat hoop ik dat de hartveroverende Herman snel gekust zal worden door een lief meisje
Nou, daar waren ze, de vijf in het buitenland wonende boeren, die hun brieven (heel symbolisch) lazen op de SS Rotterdam, het schip van de Holland Amerika Lijn dat zo veel immigranten naar de ‘nieuwe wereld’ gebracht heeft. En wat vond ik ze leuk! Uiteraard de 37-jarige blikvanger van het seizoen, boer Marc uit Zambia, die zich geen raad wist met z’n 829 brieven en daarmee misschien wel meteen een beetje verraadde dat hij niet altijd even makkelijk is. En boer Olke, die meer in mijn leeftijdscategorie valt, met zijn stoere kop en duizenden koeien in Texas. Eerlijk? Ik probeerde me toch even voor te stellen hoe het zou zijn om daar in the middle of f**cking nowhere op die boerderij te wonen, haha! Of de hartveroverende Herman, die op z’n 25e nog nooit gekust heeft, wat mag ik hopen dat hij een lief meisje vindt met wie hij kan musiceren op het Franse platteland. David uit Roemenië en Riks uit Canada deden me wat minder, gewoon leuke, frisse jongens/mannen, die je vanzelfsprekend ook het allerbeste gunt. Ik vond ze geen van allen spraakmakend eigenaardig. En ze doet het echt goed met die mannen, die Yvon, ze plaagt, maar zet ze nooit in hun hemd.
Ik had wel een avondvullend programma gewild in plaats van dit ene uurtje. Dus wat ga ik doen? Ik ga ze volgen de komende weken. Benieuwd of dat me lukt…
P.S. Weet je wat ik sinds kort ook kijk? De superspannende serie ‘Klem’, met Georgina Verbaan, Jacob Derwig en Barry Atsma. Aanrader, maar waarschijnlijk weet je dat allang! Donderdag om 20.30 uur op NPO1. En in te halen op Uitzending Gemist.
Caroline Griep is journalist en personal organizer. Ze schrijft over opgeruimd leven. In ruime zin. En over het op de rails houden van haar bestaan als zzp’er, emptynest-moeder en vrouw van 50+.
Fotografie portret: Esmee Franken, visagie: Linda van Iperen, haarstylist: Mandy Huijs
