En toen ging het gruwelijk mis
Judith is vorig jaar gescheiden. Samen met haar ex deelt ze de zorg voor Sam, hun zoon van veertien. Maar Sam verandert steeds meer in een onhandelbare puber. Met alle gevolgen van dien.
‘Afgelopen weekend is mijn zoon Sam naar zijn vader gegaan. De ene week woont hij bij mij, de andere week woont hij bij Tom. Sinds Tom en ik uit elkaar zijn verdelen we de zorg.
Dat is niet altijd makkelijk omdat Tom een stuk losser is in zijn opvoeding dan ik. En Sam weet daar inmiddels feilloos gebruik van te maken. Ik vind het niet makkelijk met Sam in deze fase van zijn leven. Hij vindt het bijvoorbeeld helemaal niet nodig om zijn best te doen op school. Met als gevolg dat hij is blijven zitten. Hij is brutaal en maakt zijn huiswerk niet omdat hij daar geen zin in heeft.
Talloze keren heb ik al geprobeerd om daar met Tom over te praten. Maar die ziet het probleem niet zo. Hij was zelf ook een lastige puber en hij denkt dat het Sams manier is om met zijn boosheid over de scheiding van zijn ouders om te gaan. Tom denkt dat we Sam dit jaar gewoon moeten laten uitrazen en dat hij volgend jaar wel weer bij zinnen komt.
In de week dat Sam bij zijn vader woont is het daar ‘jongens onder elkaar’. Sam mag zelf weten hoe laat hij gaat slapen, hij eet ongezond en Tom bemoeit zich helemaal niet met zijn huiswerk. Dus als Sam weer bij mij is heb ik de grootste moeite om hem weer in het gareel te krijgen zodat hij voldoende slaapt en zijn huiswerk maakt. Het is dan ook heel frustrerend om te horen dat hij liever bij zijn vader is dan bij mij.
Nogal makkelijk scoren, denk ik dan. Ik vind die slappe houding van Tom echt heel vervelend maar ik kan er helaas niets aan veranderen. Sinds kort heeft hij een nieuwe vriendin. Ik begreep van Sam dat hij daarom op zaterdagavond alleen met een vriendje thuis is terwijl zijn vader met zijn vriendin op stap is. Dat vriendje mag dan blijven slapen en is eigenlijk een verkapte oppas.
Woest was ik toen ik dat hoorde. Je laat twee jongens van veertien toch niet de halve nacht alleen thuis? Maar Tom vindt dat ik me aanstel en me niet zo druk moet maken. Dat kunnen die gasten heus wel, vindt hij.
Maar afgelopen weekend ging het dus gruwelijk mis. Sam had een paar klasgenootjes gevraagd om bij hem thuis film te kijken. Een van de jongens had wodka en andere sterke drank. Vraag me niet hoe dat joch daaraan is gekomen en hoe ze het in hun hoofd haalden om dat spul te drinken. Maar blijkbaar hadden ze totaal niet in de gaten wat sterke drank met je kan doen want op een gegeven moment raakte een van de meisjes bewusteloos.
In paniek heeft Sam toen het alarmnummer gebeld, waarna ze direct met de ambulance naar het ziekenhuis is gebracht. Daar bleek ze een allergische reactie op al die alcohol te hebben. Godzijdank waren de dokters er op tijd bij en kwam ze met de schrik vrij.
De ouders van het meisje waren in alle staten en stonden binnen de kortste keren hier bij mij op de stoep. Terwijl ik zelf nauwelijks wist wat er aan de hand was. Ik heb ze daarom maar naar Tom doorverwezen. Dat mag hij oplossen. Zijn geloofwaardigheid als opvoeder is wat mij betreft helemaal weg.
Ik wil Sam echt niet bij zijn vader weghouden, maar hem met een gerust hart naar zijn vader laten vertrekken, dat kan ik voorlopig niet meer.’
