Het is toch zeker ook mijn kleinkind?
Sinds er een kleinkind in de familie is, voelt Michelle keer op keer dat ze door de ex van haar vriend nog steeds niet geaccepteerd wordt als stiefmoeder.
Op de koelkast hangt een foto waar ik steeds maar met een glimlach naar moet kijken. Het is een kiekje van Jaimy en mijzelf in Euro Disney. Met een stralend gezichtje kijkt ze naar het sprookjeskasteel van Assepoester, op haar hoofd staan de bekende Mickey Mouse-oren. Het was een fantastisch weekend weg zo met zijn tweeën, de grote verrassing van haar verjaardag.
Jaimy is de kleindochter van mijn vriend. We hebben samen helaas geen kinderen, maar zijn zoon Steven, de vader van Jaimy, voelt zo eigen. Hij kwam in mijn leven toen hij nog maar een klein ventje was. Na de scheiding van zijn ouders kregen zijn vader en ik een relatie en zo kreeg ik er ook een zoon bij. Ik zeg altijd dat hij als het ware in mijn hart is geboren. Maar hoe fijn we het ook hadden met zijn drietjes, er hing altijd een donkere wolk boven. Hanneke, de ex van mijn vriend en de moeder van Steven heeft mij nooit willen accepteren als de stiefmoeder van haar kind. Ze eiste zelfs dat we de verjaardag van Steven twee keer zouden vieren zodat ze niet met mij in een ruimte hoefde te zitten. Jarenlang heb ik op eieren gelopen om maar geen reden tot ruzie te zijn, maar Hanneke kon altijd wel iets verzinnen dat ik in haar ogen verkeerd deed.
Steven is nu een volwassen man en hij vertikt het om de verjaardag van zijn dochter Jaimy tussen zijn ouders te verdelen. Hij vindt dat zijn dochter het verdient dat zijn ouders op een normale manier met elkaar omgaan en niet zoals destijds zijn jeugd dat er altijd onrust was.
Toen Jaimy haar verjaardag laatst vierde zat de kamer vol met vrienden en hun kinderen. Het was een gezellige ontspannen boel, tot Hanneke binnenkwam. Ze ging heel demonstratief aan de andere kant van de kamer zitten en weigerde zelfs om mij gedag te zeggen. Ik had mijn cadeau nog niet aan Jaimy gegeven, maar toen ik haar de enveloppe gaf waarin ik op een kaart had geschreven dat ze met mij een weekend naar Euro Disney mocht, kwam Hanneke opeens naast het meisje staan. Maar in plaats van met haar mee te juichen werd ze woest. Hoe ik het in mijn hoofd haalde om haar kleindochter mee op reis te nemen. Dat ik dit natuurlijk eerst met Steven, haar zoon, maar al jaren mijn stiefzoon had overlegd, wilde ze niet horen. Ze vond het belachelijk dat Steven haar kleinkind aan mij meegaf voor een idiote reis naar Parijs. Was een dagje dierentuin in Nederland soms niet goed genoeg meer?
Opeens knapte er iets bij mij. Al die jaren dat ik voor haar kind heb gezorgd kon ik haar gemene opmerkingen wel van me afschudden, ook al ging dat vaak bij mij door merg en been. Maar dat ze zich zo liet gaan waar haar kleindochter bij was vond ik echt bespottelijk.
Moet zo’n klein meisje dan maar geheimhouden dat ze met haar stiefoma een weekend op vakantie gaat, om de gevoelens van Hanneke te sparen? Hoe meer mensen er van je kind of kleinkind houden, hoe beter lijkt me. Maar blijkbaar ziet Hanneke dat nog steeds niet zo.
Dat nog altijd ruzie wil maken, nu over de hoofd van haar kleindochter vind ik heel erg pijnlijk. Want Jaimy begreep niets van de vijandige woorden van haar oma en ik eerlijk gezegd ook niet. Het is toch zeker ook mijn kleinkind?
